29 januari - 27 februari

Joepieieie, Karin komt... 😀. Ik lig nog voor anker in de rivier bij Ayamonte. ‘T is maar een kort stukje met het rubberbootje naar de andere kant, Vila Real de San Antonio, waar Karin begin van de middag met de trein uit Faro komt. Net uit de kooi kijk ik naar buiten. Hé, alleen maar grijs om me heen. Niks te zien.... Nou ja, geen probleem, ik vaar gewoon dwars naar de overkant en als ik land zie, linksaf totdat ik bij de ponton van de ferry ben. Hmmm.., het duurt wel erg lang, nog geen overkant in zicht. Wel zie ik een zeilboot opdoemen in de mist. Met een blauwe band???? Ik heb zonder het te merken een rondje gevaren.....  Dat kan beter. Goed op mn kielzog letten, en jawel dat helpt. 

‘s Middags is de mist opgetrokken en doen we een drankje in Ayamonte, waar het na 7 uur ‘s avonds een gezellige drukte is op het plein met spelende kinderen en ouders op de omringende terrasjes. Weer terug met het rubberbootje in het donker, nadat ik de sleutel van het hangslot na lang zoeken toch weer heb gevonden (er doemden al donkere visioenen op). Er is ook weer mist en ik weet wel ongeveer waar de Abalone ligt, maar had geen ankerlicht aangedaan dus dat helpt niet.... Misschien handig om de volgende keer toch een ietwat beter vooraf na te denken... Het navigatieprogramma op mn mobiel blijkt handig en gelukkig vinden we de boot.

Even na laagwater gaan we de Guadiana rivier verder op. Naar Alcoutim/San Lucar is het een kleine 20 mijl met een goed aangegeven en voldoende diepe vaargeul. Wel goed op de dieptemeter blijven letten en de buitenbochten aanhouden.

Eerst de brug onderdoor. Navionics geeft een hoogte van 18 meter aan, maar op internet staat dat dit de hoogte t.o.v. gemiddeld tij zou zijn. Moet met laagwater voor ons geen probleem zijn (met antennes 17 m), maar voor de zekerheid vaar ik er tergend langzaam op aan. Pas als we er zo’n beetje onder zijn is te zien dat we ruimte zat hebben. Mooie tocht over de kronkelende rivier, de heuvels worden steeds wat hoger. Het witte kasteel van SanLucar komt in zicht en er is daar nog een plekje aan de steiger. Perfect. Wat een mooie locatie, met het spaanse dorpje Sanlucar en het portugese Alcoutim aan weerszijden van de rivier. De twee kerkklokken luiden na elkaar en geven elk een andere tijd aan. Eigenlijk is de tijd hier van geen belang.

Genieten van het prachtige uitzicht vanaf het hoog en strategisch gelegen kasteel en van een mooie wandeling langs de rivier. Michiel komt ‘s avonds aan in Faro dus we gaan hem daar ophalen. Na twee dagen alweer terug over de rivier, drijvend riet en boomstammetjes ontwijkend. Ik wil hier zeker nog eens terugkomen.

We komen rond laagwater bij Faro aan. Volgens de navionics app staat er niet voldoende water om door te varen tot de ankerplaats in een bocht vlakbij de motorboothaven, dus we gaan voor anker bij het begin van de geul daarheen (vlakbij een industriele kade), ietsje verder van de stad. Volgens de imraypilot is het overigens wel diep genoeg om ook met laag water door te varen, maar we liggen hier nu best en het is met de rubberboot maar zo’n 10 minuten verder varen naar de wal. Navigatie op de mobiel komt daarbij wel weer van pas, want we moeten langs verschillende zandplaten en ondieptes manoeuvreren. Met Michiel terug in het donker, onder een mooie sterrenlucht, is dan ook weer een belevenis.

In Olhao kunnen we de vismarkt uiteraard niet overslaan. Het is weliswaar geen tonijnseizoen, maar er liggen forse stukken tonijn, dus daar nemen we een paar moten van. Ik zie dat de binnenkant minder rood is dan de buitenkant, maar wonder boven wonder, nadat de visverkoopster het resterende deel tonijn even onder de toonbank heeft gehouden, is het allemaal weer diep rood.  Nou ja, prima hoor, het is dus geen bedreigde blauwvin tonijn en hoewel het uit de diepvries komt, smaakt het uitstekend na een marinade in olie, citroen en knoflook. ‘s Ochtends overdadige zoetigheden bij de bakker vanwege mijn verjaardag. 

De wind staat vanuit het oosten, dus we besluiten om de komende week richting Lagos te varen. Zou leuk zijn als we ook Sagres kunnen bezoeken, maar het blijkt al snel dat de wind daar niet aan meewerkt en bovendien vrees ik dat we daar met de nog aanwezige swell niet rustig voor anker kunnen liggen. Het wordt dus achtereenvolgens Albufeira ( in de kleurrijke... marina), Ferragudo (voor anker), Alvor (voor anker) en Lagos (de duurste marina van de Algarve, die alweer de prijzen bijna 10% heeft verhoogd wegens grote vraag naar ligplaatsen van steeds groter wordende jachten). Overal maken we heerlijke wandelingen over de kliffen en langs de zoutmoerassen.

Vooral Albufeira is heel toeristisch, geen local te zien.. Alvor is aardig en je ligt er mooi in een baai, maar inmiddels ook voornamelijk op toeristen ingesteld. In- en uitvaren bij Alvor, anderhalf uur voor hoogwater, bleek overigens nu geen enkel probleem. Er is goed gebaggerd.

In Lagos gaan Karin en Michiel helaas alweer van boord. Voor mij tijd om de hopelijk gerepareerde dieptemeter en display op te halen bij de werf daar. Die was plotseling uitgevallen tijdens het zeilen en gaf geen signaal meer, ook geen gps data. Volgens hen is er niks aan de hand en doet alles het gewoon. Als ik het vervolgens aan boord weer probeer, doet hij het even en valt dan weer uit. Balen. Ik wil hier ook niet blijven liggen, veel te duur, en ik besluit om naar Ferragudo te gaan, Alvor zonder dieptemeter is geen goed idee....

In Ferragudo peil ik voor de zekerheid met een stuk lood op de ankerplek. Lekker ouderwets en werkt altijd. Al zoekend naar de oorzaak van de storing blijkt dat er inwendige corrosie is in het stekkertjje van de dieptegever en na vervangen daarvan doet ie het weer en ook de gps data komt weer op (kennelijk heeft een slecht signaal van 1 gever in het nmea2000 netwerk direct invloed op alle andere signalen daarin: toch wel een nadeel van zo’n systeem). Makkelijk gezegd allemaal, maar het nam me meer dan een dag met zoeken, solderen en monteren.

Tsja, wat nu. Het is saai zonder Karin en Michiel aan boord. Tijd om na te denken over de terugtocht. Ga ik via Madeira en Azoren of weer terug langs de kust. Ik wil in mei weer in Nederland terug zijn, mèt boot. Ik zie een beetje op tegen een terugtocht van de Azoren naar Engeland in april. Hiervandaan naar Madeira en de Azoren is wel heel gaaf. Ik stel de beslissing nog even uit. De komende twee weken zijn er forse windstilte gebieden richting Madeira, het is hier prachtig weer en ook als ik via de kust terugga heb ik nog wel een paar weken de tijd hier. Ik ga terug naar de Guadiana rivier. Eerst nog een fikse wandeling naar Carvoeiro en de volgende dag vlak voor het ochtendgloren anker op. Totaal ruim 60 mijl. Zoals Windy al aangaf, valt de wind vrijwel weg tussen Faro en Tavira. Het gebeurt vaker dat daar weinig wind is. Een paar uur de motor erbij om de snelheid erin te houden, want ik wil vóór donker op de Guadiana rivier zijn. Het komt allemaal prima uit. Het is laagwater als ik daar aankom, ik kan gelijk onder de brug door en meer, vlak voor schemering, af bij de steiger van de golfbaan. De volgende dag ben ik in Alcoutim, waar nog een krap plekje aan de steiger is. Ik wurm me er tegen stroom knap in, al zeg ik het zelf. 

Wat irritant is, is dat ik op weg hierheen heb gemerkt dat de schroefas en seal (te) warm worden, ik brand bijna m’n vingers aan het water wat door het seal komt als ik het inknijp...... Misschien verstopte waterinlaten van het buitenlager? Goed dat ik het controleerde, nadat ik een wat zangerig geluid dacht te horen. Is twee jaar geleden allemaal vervangen en vorig jaar nog eens allemaal goed uitgelijnd, dus ik hoop dat het verder nog okay is. Ik denk er even aan om het water in te gaan, maar er is max. 10cm zicht door de modder in de stromende rivier. Wat te doen? Ik slaap er een nachtje over en besluit er even niks aan te doen, een week te genieten van de omgeving en daarna de boot voor inspectie uit het water laten halen in Vila Real aan de monding van de rivier. 

Veel te wandelen, met geweldige uitzichten over de heuvels en de rivier. Ik doe ook mee aan een georganiseerde tocht (de smokkelaarsroute, daterend van pré-EU...) met lunch en een muziekuitvoering als toetje. De muziekuitvoering blijkt een 60 man en vrouw groot koor, wat ruimschoots de deelnemers overtreft. De lunch is typisch portugees: kikkererwten met alles van het varken. Volgens mij eet ik ook neus en oor..... Al met al weer een leuke belevenis. 

Er zijn hier diverse engelsen neergestreken, sommige wonen nog op hun zeilboot, aan een eigen meerboei in de rivier, anderen hebben inmiddels een woning op het land. Van hen krijg ik de tip om de Beach Bar te bezoeken na 7 uur. Pilsje 80 cent, dat maakt het extra lekker. 

Het is een prima plek om te overwinteren, ik zou het zelf ook wel zien zitten om hier een huisje aan het water te hebben. 

Inmiddels heb ik een afspraak gemaakt om de boot uit het water te halen. De kraan is alleen bereikbaar van 1 uur voor tot 1 uur na hoogwater. Voor inspectie en schoonmaken van de waterinlaten is dat net genoeg. Veel tijd hebben ze niet bij de werf, maar na wat aandringen kan ik toch deze week komen. Ik hoop dat er verder niks gerepareerd hoeft te worden, want dat zou weleens lang kunnen duren. 

Daarna hoop ik dan goede wind, en hier en daar wat bemanning..., te vinden om de terugtocht aan te vangen. Ik heb besloten om toch langs de kust terug te gaan. De kans dat ik, met boot, uiterlijk half mei weer in Nederland kan zijn is volgens mij langs de kust toch groter dan via de azoren (die moeten maar wachten tot een volgende keer). Wel hopen dat het weer vanaf medio maart ten noorden van Lissabon, rustiger is dan de afgelopen twee maanden.

Rustig stroomafwaarts naar Vila Real. Ik check regelmatig de temperatuur van de schroefas-seal en koeling daarvan, wordt iets meer dan handwarm dus dat valt mee.  Ik ga voor anker tegenover de werf. Ze laten nu van de werf ook even weten dat ik niet met een kaartje kan betalen, zucht.... Rubberbootje het water in, buitenboordmotor erachter, naar de wal en daarna alles weer aan boord hijsen. Houdt je wel bezig zo. Nog even wachten totdat de boot eruit kan. Pas 3 kwartier voor hoogwater is het diep genoeg. Goed nieuws: De schroef, as, buitenlager en waterinlaten zien er prima uit, geen speling en niet verstopt. Slecht nieuws: Oorzaak dus niet gevonden.... ik smeer de volvoseal nog even extr tereijl die uit het water is. Het enige wat ik verder kan verzinnen is dat het seal en water warm werd door extra wrijving vanwege het modderige rivierwater. Binnen het uur is de Abalone weer in het water en vaar ik naar een ankerplek voor de nacht.

De terugtocht naar Nederland begint. De kans is groot dat er langs de westkust overwegend noordenwind staat en ik heb geen zin om tegenstroom (al is het maar een 0,5 knoop) te kruisen, dus ik wil de momenten benutten dat de wind gunstig is. 

Grofweg is het plan om half maart in Lissabon te zijn en de oversteek van de Golf van Biskaje half april.....