29 maart - 8 mei
Nog geen zicht op een vertrekdatum. Het is ook een cursus «omgaan met teleurstellingen», die dit keer wèl doorgaat... de lockdown wordt weer verlengd. Wanneer kan ik naar huis? Gelukkig is het toegestaan om hier in de buurt wandelingen te maken en te fietsen.
De wandeling naar «Sitio» op de klif, verveelt nooit. Onder de juiste omstandigheden ontwikkelt zich hier een enorme golf (tot 25 meter), met name in de winter. Eén dag zie ik vanaf de haven in de verte eenzame golven boven de horizon rollen. Misschien een meter of 10 hoog. Ook van dichtbij is het indrukwekkend. Toevallig besteedt 3opReis ook net aandacht aan de surfscene in Nazaré. Andere wandelingen langs het strand, de duinen in en de heuvels op, zijn ook prima. En overal heerlijk rustig.
De klusjes aan boord spreid ik uit, ik moet wat te doen houden houd ik me voor, maar ik heb er ook niet altijd zin in en eigenlijk is het gewoon uitstelgedrag. Voordat ik het weet, zal niet eens alles af zijn wat ik me voorgenomen heb.... Verder lees ik wat, verwonder me over de voor mij moeilijke Portugese uitspraak (ze slikken de helft in... en het lijkt wel dat je in het voordeel bent als je al van nature slist), ben blij dat ik via internet nederlandse tv kan zien, vermaak me met de grappen en grollen via whatsapp, en is het heerlijk om te bellen met thuis.
Op één van de wandelingen kom ik op de muur van het cultureel gebouw een gedicht tegen:
Uma apos uma as ondas
Uma apos uma
Uma apos uma as ondés apressados
Enrolam o seu verde movimento
E chiam a alva espuma
No moreno das praias
Uma apos uma as novens vagarosas
Rasgem o seu redondo movimento
E o sol aquece o espaco
Do ar entre as nuvens escassas
Indiferente a mim e eu a ela,
A natureza deste dia calmo
Furta pouco ao meu senso
De se esvair o tempo
So uma vaga pena inconsequente
Para um momento a porta da minha alma
E apos fitar-me um pouco
Passa, a sorrir de nada
Vrij vertaald met hulp van online vertaalprogramma’s:
Een voor een
Een voor een, de gehaaste golven
Rollen hun groene beweging
En sproeien ‘t witte schuim
Op het duistere strand.
Een voor een, de trage wolken
Trekken in een ronde beweging
En de zon verwarmt de lucht
Tussen de schaarse bewolking.
Onverschillig voor mij en ik voor haar,
Vermindert de aard van deze rustige dag
Niet veel van mijn gevoel
Van het vervliegen van de tijd.
Alleen een vage onbeduidende spijt
Houdt even stil bij de deur van mijn ziel
En na even naar me te hebben gestaard
Gaat ze voorbij, lachend om niets.
Ricardo Reis in « Odes »
Heteronimo de Fernando Pessoa
Het gedicht raakt een snaar. Blijkt van een beroemde portugese dichter Fernando Pessoa te zijn, die onder het pseudoniem Ricardo Reis gedichten heeft geschreven gebaseerd op het stoicisme. Accepteer zoals het is. Probeer alleen dingen te veranderen die binnen je macht liggen om te veranderen. Wijze woorden en zeer van toepassing op deze tijd.
Ik verwen mezelf met een lange vingers-appeltaart en een sinaasappel kwarktaart (zowaar kan ik een bakblik kopen in het dorp). Tsja, je moet toch wat hè.
Eten is er in overvloed en elke avond maak ik weer een lekker vers maal klaar. Althans vers.... een pompoenschotel met zoete aardappel, groenten en zoute vis, eet ik niet in mn eentje op in 1 avond. Daar doe ik 3 avonden over, en de dag daarna voel ik me niet lekker. Ik denk even aan Corona, maar waarschijnlijker is dat ik het voedsel te lang bewaard heb.
Lijkt me handig om olie te verversen nu ik daar de tijd voor heb, dus ga naar een paar onderhoudsbedrijfjes op de werf. Die zijn open, hebben mijn olie niet en mogen het niet voor me bestellen ivm de corona maatregelen. Ik kan de olie wel via internet bestellen bij een webshop, levering per koerier. Dat mag dan weer wel. Wat een idioterie.
Karin stuurt een paar spullen uit Nederland op waaronder een nieuw dekseltje voor de impellerpomp. Is wat ingesleten en ik vind het toch verstandiger dit te vervangen.
Op 30 april lees ik dat de maatregelen versoepeld gaan worden per 4 mei. Mij nog niet duidelijk wat precies, maar ik hoop dat er weer gevaren mag worden! Op 2 mei hoor ik van de voorzitter van de marina dat ze vanaf 4 mei weer opengaan! Dat gaat plots snel allemaal. Zelf had ik het nog niet verwacht, het aantal besmettingen in de omgeving neemt nog steeds toe, maar ook hier kijken ze naar de cijfers van ziekenhuisopnamen en ic en die zijn aan het dalen.
Nu mag ik weg, maar is het pakketje uit nederland er nog niet. Dat doet er lang over met haperende track&trace, ik wacht vol ongeduld.
Van een nederlandse boot die net is binnengelopen hoor ik dat verschillende havens volledig op slot zaten en andere mocht je wel kort in voor water en brandstof. Ze hebben 4 weken voor anker gelegen bij Culatra, mochten het eiland niet op en zeker het dorp niet in. In Portimao, waar je toch veilig kan ankeren, lag zelfs een schip tussen de pieren om in en uitgaande bewegingen te blokkeren.
Tsjonge, blij dat het de goede kant opgaat. M’n pakketje is ook binnengekomen, het dekseltje vervangen, proviand ingeslagen voor 4 weken. Ik ben klaar voor vertrek.
Toch is het ook wel een vreemd gevoel om los te maken van het rustige leventje hier.
Foto’s
2 Reacties
-
Paul:18 mei 2020Wie neemt er nou een oranje wimpel mee... 😉!
-
Mama:18 mei 2020Weer een mooi verhaal Hans!