29 november - 17 december

18 december 2019 - Faro, Portugal

Eens even hier in Portimao vragen of ze een ligplaats hebben voor de Abalone tijdens de feestdagen. Ik probeer, bij de bijzonder vriendelijke dames van de receptie, uiteraard korting te bedingen en krijg een glimlach en 1 nachtje gratis: Voor de periode 16 december tot 8 januari 17,50 euro per nacht. Dat is acceptabel, dus ik ga hier terugkomen. Tijd om de Algarve verder te verkennen.

M’n eerste stop is lekker dichtbij: de ankerplek tegenover de marina bij het dorp Feragudo. Er liggen wat andere boten, maar er is in 4 meter diep water nog een plekje. Als het hier drukker is, dan moet je meer bij de vaargeul gaan liggen in 10 meter diep water en ik hoor later dat je daar de kans loopt om weggestuurd te worden. Met de rubberboot kan ik bij de kade makkelijk aan de wal en het blijkt een prettig plaatsje te zijn, wel jammer dat het gaat regenen...

Volgende stop Alvor? Schijnt een erg leuke ankerplaats in een baai te zijn. Volgens de kaart maar 1,5 meter diep, maar ik hoor dat er in de baai minimaal 3 meter water staat. Je moet alleen oppassen met binnenvaren, want het is niet tot zeer slecht betond (je moet de groene ton zelfs aan bakboord laten....), dus twee uur voor hoogwater voorzichtig naar binnen. Dan staat er inmiddels wat meer water en als je toch (langzaam!) vastloopt dan kom je weer los. Maar Alvor is maar een tochtje van 6 mijl vanuit Portimao/Feragudo en morgen staat er wind, daarna een week lang geen tot weinig, en ik wil ook graag naar Faro/Olhao wat 40 mijl verderop ligt. 

Dat laatste doe ik, en bij het ochtendgloren haal ik het anker op en heb ik een heerlijke zeiltocht naar de lagune bij Faro. Ik laat het anker zakken bij het eiland Culatra. Plek zat daar in rustig water, hoewel ik me kan voorstellen dat het wat “choppy” kan worden bij harde wind want, hoewel het beschut is van de deining,  het is wel een behoorlijk grote watervlakte. Ik lees dat er hier in het hoogseizoen wel zo’n 100 boten voor anker liggen. Nu zijn het er een stuk of vijf. Kan met de rubberboot makkelijk afmeren aan het eind van een steiger van de vissersbootjes daar. Het plaatsje is gezellig, kleine simpele huizen met zand- en tegelpaden. Veel vissers en op dit moment een handvol toeristen, het heeft een relaxt sfeertje. Tijd om de benen te strekken; naast Culatra is er nog een ander dorp (Farol) op het eiland, wat bij de ingang van de lagune ligt.  Er blijkt niet eens een pad, laat staan een weg, tussen die twee te zijn. Ik loop via een heideveld en het strand. Geen mens te bekennen daar, de huisjes zijn met name vakantiewoninkjes. De zon wordt verdrongen door een donkere lucht en fikse regenbui, maar na even schuilen kom ik toch weer droog aan bij een lokaal koffietentje in Culatra.

Aan de andere kant van de lagune zie ik op het vaste land Olhao liggen. Paul tipte me over een gratis steiger daar, “zijn bakkertje” en de goed voorziene Mercado en terrasjes. Lijkt me, na een paar dagen Culatra, leuk om daar eens te kijken. Ik haal het anker op, hè bah wat een vieze modder zit er aan die ketting, en nu loopt de ketting ook weer vast in de koker..., snel de berg ankerketting afplatten en weer verder, en nu wéér een keer, wat een rotzooi, ik laat de voetschakelaar los maar de lier stopt niet....grrr... ik sprint naar achteren, struikel de trap af en haal de hoofdschakelaar om. Pffff net op tijd...., wat een gedoe. De rest van de smerige ketting met de hand. Leuk hoor dat zeilen en weer een klusje erbij.

Enfin, Olhao blijkt inderdaad een erg leuke plaats. Aan de betreffende steiger liggen 4 andere zeilboten, die hier al een paar weken liggen, en ik word hartelijk ontvangen en geholpen. Van hen hoor ik dat het geen officiële ligplaatsen zijn, maar dat de vissers ons a/h eind van deze steiger gedogen. Nadeel is dat je wel buitenop ligt, en dat de vissersboten er met volle snelheid langs scheuren, dus vooral bij zonsopkomst is het herrie en schommelt de boot als een dolle (lange lijnen uitbrengen dus). Aanlandige wind zal ook niet helpen..., maar daar heb ik nu geen last van. 

Olhao is goed voorzien van winkels en bedrijfjes en dat treft, want een ander klusje is het verhelpen van het probleem in de brandstoftoevoer. Het vóór de trip installeren van de elektrische brandstofpomp heeft geholpen, maar de laatste paar keer stotterde de motor toch even na het starten... en de motor moet nou net niet op een cruciaal moment afslaan.. Er komt lucht in de leiding en ik heb nog steeds geen idee waarvandaan. Na demontage van de mechanische opvoerpomp en de toevoerslangen, kan ik nog steeds niks ontdekken. Dan maar een terugslagklep monteren zodat de brandstof bij stilstand niet terug kan lopen naar de tank. Een automaterialenwinkel heeft die voor me en bij een ander bedrijfje laat ik een paar nieuwe slangen met banjokoppelingen maken. Als het nu nog problemen geeft dan weet ik het niet meer. Overigens heb ik het in Culatra eindelijk aangedurfd om de windmolen aan te zetten en zowaar: hij levert stroom. Weliswaar zeer weinig bij windkracht 3, hij heeft duidelijk meer wind nodig, maar samen met de zonnepanelen kan ik nu toch behoorlijk lang zonder walstroom of motor. Heerlijk gevoel, als het allemaal weer werkt!

‘s Avonds kook ik een heerlijke maaltijd voor mezelf (altijd teveel...), maarrrr..., het gas houdt ermee op. Dat is sneller dan gedacht, na ruim 2 maanden. Ik had op 3 a 4 maanden gerekend. Gelukkig heb ik een 2e fles van 6kg. Ik hoop dat het lukt om de lege gasfles te laten vullen hier, maar dat blijkt in Portugal verboden en lukt niet in Olhao. Volgens een camperforum is er wel een adresje in Boliquieme, wat ik t.z.t. op de fiets kan bereiken vanuit de marina in Vilamouro.

Er is nog steeds geen wind en, zeker alleen, vind ik het leuker om van plaats naar plaats te trekken dan om op één plek te blijven. Dat is wennen. Ik had eigenlijk naar de Guadiana rivier gewild, maar dat is weer ruim 40 mijl verder en ik heb geen zin om te motoren. Dat bewaar ik dan maar voor begin februari als Karin en Michiel komen. Gelukkig is Olhao gezellig en zijn er diverse fietstochten te maken naar plaatsjes in de buurt. 

Het rondje Quelfes, Moncarapacho, Fuseta voert langs sinaasappel- en mandarijnen boomgaarden (met bijzondere lekkere mandarijnen...) en wat granaatappelbomen waar de granaatappels als kerstballen aan kale takken hangen. In Fuseta zijn een paar groepen Fransen aan het pétanquen terwijl de vissers hun netten en fuiken repareren.

Met de trein naar Tavira en met de fiets terug langs de zoutvelden. Tavira is een oud stadje. Met de boot kan je in de rivier ankeren en dan met de dinghy naar Tavira. Nu heb ik het op de fiets gezien, ook leuk. 

Met de fiets naar Faro is ook goed te doen, maar de weg blijkt niet fijn. Je moet een heel stuk langs een saaie en drukke doorgaande weg.... Faro zelf is leuk, hoewel Olhao voor mij een leukere sfeer heeft. Het kleine maritiem museum aan de haven is een bezoekje waard om de verschillende historisch vismethoden te zien en een oud filmpje over de intensieve en spectaculaire tonijnvisserij. Ik zie daar ook de ankerplek (de marina is alleen voor kleine vissersboten) en een mogelijkheid om in de haven aan de kade, onder het spoor door, met een rubberboot aan land te komen. Het vliegveld is hier overigens maar zo’n 6km vandaan en de bus daarheen vertrekt vlakbij de haven.

Zo..., ik heb de omgeving verkend..., en nu wordt er weer wat wind voorspeld. Weliswaar tegen in de richting van Portimao, maar dan zeil ik kortere afstanden en stop ik eerst in Vilamouro (20 mijl), daarna Albufeira (6mijl) en ga ik alsnog naar Alvor (16 mijl) zodat ik de ruimte heb om er wat langer over te doen.

Hmmm, dat vakt alsnog tegen, zeilend naar Vilamouro. Scherp a/d wind maak ik een slag zee op en heb daarbij korte golven recht op de boeg. Ongeveer windkracht 4, snelheid slechts 3 knopen.... omdat de boot steeds afremt in die golven en volgens de meters ook nog 0,5 tot 1 knoop stroom tegen. Gelukkig loopt het wel soepel na overstag. Net voor de schemering kom ik de  prachtig verlichtte haven van Vilamouro binnen (met daarboven de volle maan)  en wordt bij de receptiesteiger keurig geholpen. De receptioniste is ook zeer correct en efficient. Toch kost het haar 20 minuten om alle papierwerk in orde te krijgen (overtypen van de hele vlaggebrief en verzekeringspapier en paspoortnummer en kopieen en kwitantie toegangskaart en regelment haven en factuur en..... ik krijg een hele berg papier mee. Ongelofelijk wat een onzinnig gedoe.....) Inmiddels is het donker, maar ik krijg wel weer keurig hulp bij het aanwijzen van en afmeren bij de ligplaats.

De volgende ochtend met de lege gasfles achterop naar CM Pedro, 10 km fietsen. Blijkt geen enkel probleem om te vullen. Met LPG, dat wel.... Gaat dat wel goed? Hij zegt van wel en veel mensen blijken dit te doen. LPG is een mengsel van butaan en propaan met wat toevoegmiddelen tbv smering. Hij zorgt ervoor dat hij niet meer dan 80% vult, dus het is sowieso veilig, en verder ga ik er maar vanuit dat de toevoegmiddelen geen problemen zullen geven in het fornuis....

‘s Middags naar Albufeira. De bebouwing langs de haven ziet er nogal bont uit. Het blijkt verrassend de goedkoopste haven te zijn hier (16 euro per nacht) en ik overweeg om hier te blijven liggen, maar ik wil ook graag Alvor zien. Albufeira zelf is weliswaar toeristisch, maar nu rustig en het bevalt me toch wel.

Ik check Estado des Barras: Alvor staat op groen (geen waarschuwingen voor invaart). Hoogwater 15:00 uur, nog steeds tegenwind. ‘s Ochtends eerst even douchen en ik vertrek om 09:00 uur na even af te meren bij de receptie om de borg van de toegangskaart terug te krijgen. Het blijkt echter al snel dat ik het niet zeilend ga halen. Er staat zat wind maar de golven zijn nog vervelender en de snelheid en de hoek bij overstag is bedroevend. Ik had vroeger op moeten staan... Dan maar de motor aan. Het laatste halfuurtje draait de wind en kan ik toch nog even zeilen en dan langzaam door de ingang en diep water proberen te volgen. Diepte 6 meter, 5 meter, 4 meter..... ik zie de groene ton en laat hem net links liggen. Dat gaat goed, totdat de diepte plots terugloopt.... naar 3 meter en dan 2,40. Snel afremmen en met slakkegangetje verder.... Hè hè, diepte loopt weer op en zonder verdere problemen vaar ik het baaitje in en vind een ankerplekje. Ligt mooi hier en ook makkelijk aan de wal komen via een drijvende steiger. Zat restaurantjes hier in Alvor. Ik mis wel een lokaal koffietentje of cafe a/h water, helaas is het daar toch kennelijk toch iets te toeristisch voor.

Ik blijf hier 2 dagen dan moet ik naar Portimao, want het gaat regenen en hard waaien en ik wil het mezelf niet te moeijlijk maken met aanleggen in de marina. 

Netjes twee uur voor HW naar buiten. Via de trackinglijn van de binnenkomst (handig!) , en bij het ondiepe deel weer met een slakkegangetje. Helaas, ik raak de grond. Na flink achteruitslaan ben ik weer los, maar ik vraag me af waar ik nu heen moet..... Er vaart me een baggerschip tegemoet. Hij toetert. Ik draai naar hem toe en ik vind dieper water. In het voorbijvaren groeten we elkaar en zie hem naar het ondiepe deel varen, wat er nu inmiddels niet meer is, waarschijnlijk....

In Portimao krijg ik een plekje waar ik tot 8 januari kan blijven liggen en ik leg de Abalone met veel en zo lang mogelijke lijnen vast, zodat ik met een gerust hart naar huis kan. Het gaat inmiddels al harder waaien en de boot ligt een beetje te dansen in de box (toch een soort van zuiging die de haven binnenkomt), dus al die lijnen waren geen vergeefse moeite. Het blijft bijna onafgebroken regenen en waait flink, dus ik maak de boot van binnen schoon. Er zit schimmel op een paar kussens, die ik had weggeborgen, en gordijntjes en mn winterjas en nog wat zaken... Tsja sinds vertrek uit Nederland is de luchtvochtigheid vrijwel nooit onder de 80% geweest, da’s niet bevorderlijk en ventileren helpt maar weinig als het zo vochtig blijft buiten. Alle vieze spullen in de waszak en ik hoop dat het aan boord niet erger is als ik weer terug ben uit Nederland (ik heb hier geen luchtontvochtiger...). De overgebleven etenswaren geef ik aan Nederlanders die 

In de haven overwinteren na hun tocht in de Carieb en de Middellandse zee. Zij zullen ook een oogje op de Abalone houden.

Gelukkig is het weer opgeklaard als ik vertrek. Ik loop door een zonnig Portimao naar het treinstation (helaas rijdt de Faroshuttlebus niet vanmiddag), ben ruim op tijd in Faro, nog een kop koffie met nata ter afscheid, en loop vanuit het centrum naar het vliegveld. Eén uur stevig doorstappen over een redelijk mooi pad, da’s toch beter dan op de bus wachten en ik zit vandaag al genoeg tenslotte. 

De feestdagen in Nederland, ik heb er zin in en geniet met volle teugen van het weerzien....

Foto’s

3 Reacties

  1. P Kettler:
    18 december 2019
    Hi Hans,
    Wat een mooi verhaal weer, ik lees ze allemaal!! En geniet ervan....
    Ik verheug me er erg op om je donderdag te zien, tot dan :-))
    Groetjes,
    Patricia
  2. Paul:
    18 december 2019
    Heerlijk om te lezen, voor mij allemaal déjà vues van inmiddels al weer 2 jaar geleden. Foto's van Culatra en de vuurtoren van Carol.
    Wel schrikken vd ankerlier... En hoe gaat het nu met de brandstoftoevoer?
    En, zo'n 'Transvertragia' naar huis heen en weer is ook wel lekker zorgeloos hè. Alvast goede feestdagen Hans, weer in het eigen nest 😉.
  3. Joost:
    19 december 2019
    Leuk verslag! Had graag nog wat haventjes met je verkend.
    Hartelijke groet
    Joost