Portimao naar Gibraltar

‘s Ochtends om 10 uur sta ik al bij tuigerij PeteKeeping met de kapotte stuurboord stag en de overeenkomstige aan bakboord (geadviseerd om die ook te vervangen, want die heeft dezelfde belasting gehad). Dat was vanochtend even hard werken om ze te demonteren, maar ging verder probleemloos. Ze verwachten de nieuwe stagen begin van de middag klaar te hebben. Ik bestel ook twee t-terminals met oog en 18 meter dyneema, daar kan ik vrij gemakkelijk noodverstaging mee maken als er weer zoiets gebeurd. 

Ik vraag hun gelijk waar ik op moet letten als ik een inspectie uitvoer. Ze nemen me mee naar een container waar oude verstaging ligt en laten me allerlei gebreken zien:

Vervorming en/of haarscheurtjes bij ogen, haarscheurtjes in de wals van de terminal, gebroken draden, scheurtjes in of rondom de bevestigingsplaat van de t-terminal in de mast. Gebroken draden komen vaak het eerste voor bij het onderwant. “Let goed op roestplekjes, als je die makkelijk wegveegt dan is het vliegroest, wat geen kwaad kan, anders is het waarschijnlijk een scheurtje. Kan zo nodig gecheckt worden met dye-penetrant” (wat ik aan boord heb). Ik zie voorbeelden van compleet uit elkaar gebarsten terminals, etc….

Tijd om alles te controleren. Ik check elke bevestiging, spanner, draad en terminal, eerst onder en dan met de Top-Climber de mast in (blijft een handig ding en ik voel meer veilig in!) en bovenin ook alles checken. Alles okay gelukkig. Nu maar eens de stand van de mast en spanning controleren met het boekje van Seldén. De mast is voorjaar 2019 geplaatst door de werf en daarna heeft de tuigerij het nagekeken. Ik ging ervan uit dat het allemaal wel in orde zou zijn…. Nou, niet dus… Ik heb er toch te weinig aandacht aan gegeven: de mast staat niet helemaal recht op de boot en ik denk dat de spanning van het onderwant niet goed was. Alles opnieuw stellen dus, zij- en achterstag controleren op de juiste spanning mbv een meetlint. Nieuwe stagen opgehaald en volgens instructie van PeteKeeping met het voorste onderwant voldoende voorwaartse buiging in de mast brengen (achterste onderwant los), daarna achterste onderwant handvast en dan 3 volle slagen aandraaien. Tevreden! Rest nog een laatste controle tijdens het zeilen. Was een volle dag werk, maar we zijn klaar voor vervolg van de tocht.

Een, door het werk verlaat, drankje met de buren. Erg gezellig. Die varen op hun zelf ontworpen en gebouwde catamaran. Indrukwekkend, daar is het bouwen van ons bijbootje helemaal niks bij.

We doen het toch nog even rustig aan en blijven een dagje genieten in Portimao. Het heeft een mooi strand (ondanks de hoogbouw daar) en het is een leuk dorp. We willen vanaf morgen zoveel mogelijk zeilend naar Gibraltar, maar ook zo snel mogelijk  want hoe verder in april hoe groter de kans op Orca’s. Op dit moment zijn er voor de Portugese en Spaanse zuidkust geen aanvallen en is er in de buurt van Portimao en Albufeira een paar keer een eenzame Orca gespot zonder incidenten. Aan de Marokkaanse kant zijn recent wel een paar aanvallen geweest, dus we gaan niet naar Tanger en blijven de Portugese en Spaanse kust volgen. Vanaf morgenmiddag staat er voldoende wind uit de goede hoek, dus dan vertrekken we. Met een paar tussenstops, want we willen alleen overdag zeilend i.v.m. “vlaggetjes”(fuiken), netten en Orca’s. Vandaag even(…) een extra laklaag zetten op de kuiprand, de zoveelste…. heeft heel wat lagen nodig om het er weer mooi uit te laten zien en de vorige laag was verpest door iets teveel lak en wat regendruppels…grrrr…. dus ook weer veel schuurwerk…., maar uiteindelijk blinkt het weer.

Eerste stop is niet ver weg: Vilamoura. Ik meld in de Orca-whatsapp groep dat we vertrekken en bij aankomst een fotootje van onze track en “NO orca’s”, gelukkig. Zo helpt de groep elkaar met informatie waar orca’s al dan niet gespot zijn. In een andere whatsappgroep worden ervaringen en ideeën uitgewisseld. Er wordt ook info gedeeld van een aantal onderzoekers die de orca’s trachten te lokaliseren en zij gaan de orca’s proberen te taggen. Erg nuttige app groepen!

In Vilamoura komen we net na sluitingstijd binnen en moeten we blijven liggen aan de beweeglijke meldsteiger. Er meert een 50 voets catamaran achter ons af. Ze hebben geluk dat ik en de security-guard helpen, want het lukt hun niet om van dat enorme ding op de steiger te komen.

Volgende stop Isla Canela. Na een goeie zeiltocht een wat saaie jachthaven bij vakantie-appartementen. Ik meld “NO orca’s’’. Weinig mensen te zien, er is één terras open. Nou ja, dat is net genoeg.

Vlak voor ochtendgloren zeilen we naar Rota. “NO orca’s”, we komen net voor donker aan, niemand te bekennen of te bereiken van het havenkantoor. Aan de kant eten we een bijzondere pizza, die na een tijd wachten extra lekker smaakte.

En bij ochtendgloren weg. Nog steeds niemand van de haven. Lekker goedkoop kan je denken, maar je weet maar nooit, de marina is van de  Puertos Andalucia en we willen niet op een zwarte lijst komen, dus ik stuur ze een mailtje. Niet lang daarna krijg ik een factuur van 15 euro met betaallink. Okay! Nu komt het stuk waar gemiddeld de meeste orca-aanvallen zijn geweest. De laatste maanden gelukkig niet en inmiddels vertrouw ik er op dat ze er nu niet zijn. Ik let wat minder op. Niet dat ik steeds zo heel scherp de zee afspeurde op zoek naar vinnen, maar toch. Overigens vermeldt een onderzoeker in de whatsapp discussiegroep dat de meeste kans om een walvis te spotten is door tot ca. 750 meter ver te kijken in een gezichtsveld beginnend 70 graden links vooruit tot 20 graden links vooruit, daarna van 20 graden rechts vooruit naar 70 graden rechts vooruit en dan weer terug. Enfin, ondanks dat ik niet heel goed oplet zie ik iets voor de boot. Balletjes. Een hele rits. Snel motor aan en haaks wegdraaien. Genua staat op de boom, dus daar valt nu wind in van de verkeerde kant, maar in een visnet terechtkomen is minder prettig. Zo varen we een stuk verder richting de kust in de veronderstelling dat we ergens langs het net kunnen. Maar dat gaat maar door. Waarschijnlijk tot bijna op het strand. Genua in, omkeren. Uiteindelijk kunnen we 3,5 mijl uit de kust langs het net. Op de kaart staat een met tonnen afgebakende driehoek. En ook een stippellijn naar de kant. Ik dacht wel over die stippellijn te kunnen. Nee hoor….Het is een almadraba-net, waar tonijn mee wordt gevangen, de tonijn kan niet verder en volgt het net totdat ie in een fuik terechtkomt. Als er voldoende tonijn in de fuik zit wordt het net in een steeds kleinere cirkel getrokken, waaruit de tonijnen op boten worden getrokken. We zeilen weer verder, de wind trekt nog wat aan en we hebben stroom mee. Af en toe meer dan 10 knoop over de grond. Daar is de rots van Gibraltar en vlakbij ook de Afrikaanse kust. Nog een stuk de baai van Gibraltar in, kris kras zeilend tussen de voor anker liggende vrachtschepen en bevoorradingsboten naar de Alcaidesa Marina van La Linea, vlak naast de grens met Gibraltar. 

De marina antwoordt helaas pas een kwartier later op mijn marifoonoproep en zegt doodleuk dat we bij het tankstation moeten afmeren. Mooi niet, het is inmiddels windkracht 6, het tankstation ligt aan lagerwal en er staan behoorlijke golven. Maar ze staan erop dat we afmeren bij het havenkantoor, mag ook om de hoek. Okay dat doen we en we worden geholpen door twee marineros. Na het gebruikelijke en langdurige papierwerk naar de box met vingersteiger. Ik vraag of de vingersteiger aan stuurboord of bakboord is. Aan stuurboord. Voor de zekerheid nog met handgebaren en vragen wat bakboord en stuurboord in het Spaans is. Ja, het is stuurboord. Het waait namelijk nog steeds pittig en de wind staat dwars op de box, dus het moet in één keer goed. Ze staan ons op te wachten bij de box. Néééé, de vingersteiger aan bakboord…. Snel stootwillen lager en hoger. Lijntjes gooien naar de marineros. Helaas, ze leggen de lijnen niet direkt en niet om de juiste kikker, de boot drijft af. Het is goed bedoeld maar zo wordt afmeren eerder lastiger dan makkelijker. Nou ja, we zijn de Straat van Gibraltar door. “NO orca’s”.

Zoals gewoonlijk loop ik wat achter … met publiceren van het reisverhaal dan. Het is nu inmiddels half april, een paar weken later dan bovenstaand verslag en de tonijntrek is begonnen. Er worden er heel wat gevist, zie video. En tegelijk daarmee zijn er ook orca’s gearriveerd in de buurt van Barbate. Volgens de onderzoekers nog niet degenen die aanvallen doen. Ben benieuwd hoe het verder gaat en ben blij dat wij op de Middellandse Zee zijn.