30 mei - 1 juni. Weer thuis.

Om 4 uur ‘s middags de haven van Duinkerken uit. De wind is weer wat toegenomen naar een dikke windkracht 5 en het is nagenoeg tegenwind naar Oostende, ik rol weer veel zeil in, genua op één na laatste reefpunt en grootzeil tot « 44 ». Desondanks komen er af en toe weer bakken water door het gangboord, vooral met een slag over bakboord.

Duurt al kruisend wel een tijdje voordat ik voor bij de banken voor Duinkerken ben, en de stroom loopt nog niet mee. Er zijn zowaar nog wat andere zeilboten op het water, dat is voor het eerst. Om toch een wat langere slag te maken ga ik over wat ondiepere stuken heen, er staat al voldoende water, tot ik plots wat zwarte drijvers zie. Wat heet..., heel veel zwarte drijvers èn.. vlak bij elkaar..., zonder enige waarschuwingsbakens eromheen. Maar goed dat ik hier niet in het donker vaar..... Snel overstag..... Op de kaart staat wel dat je in dit gebied niet mag ankeren, maar niet dat er obstakels liggen......

Nou ja, da’s allemaal weer goed gegaan, nog een flinke slag naar het noorden en dan rechtsaf naar Oostende, waar ik ‘s avonds om 11 uur aankom. De haven van de North Sea Yachtclub is vrijwel leeg. Een unicum, het heeft voordelen zo’n crisis.

Het tij gaat om 5 uur ‘s ochtends meelopen en in de nacht en vroege ochtend is de wind meer oostelijk, dus wederom een korte nachtrust. Om 4 uur ben ik de haven uit en kan ik genieten van al beginnend licht en de opkomende zon. Heerlijk toch, die korte nachten. De wind is wat afgenomen en ik hoef niet te reven. Het eerste stuk gaat naar het noorden, maar helaas begint de wind toch weer naar het noordnoordoosten te draaien en de roompot in, is het slagen maken tegen een beginnende tegenstroom. Schiet niet op, maar geeft niks want de oosterscheldekering heb ik in zicht en ik vaar vlak langs het strand waar veel kleurige kitesurfers over het water vliegen. Het laatste stuk tegenstroom op de motor. Om half twee ben ik bij de roompotsluis. Weer in Nederland! Voelt goed! Ik zou nu natuurlijk tegenstroom door kunnen varen naar Bruinisse, maar ik vind het rustiger om dat morgenochtend te doen. Ik ga nu voor anker in de werkhaven van Neeltje Jans, waar ik heerlijk rustig lig. 

Op tweede pinksterdag (hoewel het voor mij om het even welke dag is...) vaar ik richting Bru. Eerst op de motor naar de zeelandbrug. Op de automatische piloot uiteraard en ik ben even aan het whatsappen. Dat zou ook verboden moeten worden tijdens het varen ... 😉, want ik blijk teveel gewend aan open water.... ik voel dat de boot afgeremd wordt en ik hoor een beetje schurend geluid....  ik kijk om me heen.... zit ik tussen drijvers van een mossel- (of oester-) veld.... Hmmm... niet zo handig. Niks aan het handje verder gelukkig, ik kan gewoon omdraaien en er weer uitvaren, maar niet zo’n beste beurt. Bij de zeelandbrug zijn meer dan 10 boten aan het wachten tot de brug draait. Ik laat me rustig drijven, kijk achter me en blijk maar 10 meter van een dukdalf te zitten. Te dichtbij voor het mooie. Op de stroom achteruitgedreven terwijl ik dat niet zo in de gaten had.....Hmmmm.... Na de zeelandbrug de zeilen op en tegenwind met veel slagen naar Bru. Vergt forse inspanning om elke keer die genua aan te trekken, bemanning zou handiger zijn....maar het is ook wel lekker om het laatste stuk te zeilen. Ik hoor een motor..., kijk schuin achter mee.... en zie Josefine uit Hamburg mijn pad kruisen. Snel in de wind en Josefine, een flink binnenvaartschip, passeert me op volle snelheid op 25 meter afstand (overigens verbaast het me wel dat Josefine niet even toeterde of zo). Nou moe, ik heb vandaag toch wel een engeltje op mijn schouder, ik moet toch echt wat alerter zijn op binnenwater! Het loopt gelukkig allemaal goed af. 

De grevelingensluis blijkt vanouds druk en ook bij wsvbru is het gezellig druk in de haven en het is een genoegen om daar verwelkomd te worden.

Blij om weer thuis te zijn. Karin en Michiel komen me vanmiddag ophalen en dan eten we wat aan boord. Ik zie ernaar uit om ze in de armen te sluiten, die anderhalve meter geldt niet.... 

Een terugtocht met hindernis, maar vanuit Nazaré, in m’n eentje, in drie weken teruggezeild naar Nederland. Best snel gedaan vind ik zelf. Al met al heb ik een prima « overwintering » gehad naar, in, en van de Algarve. Ik had het niet willen missen.