Porto Santo

22 maart 2023 - Porto Santo Island, Portugal

Een uur geleden zijn we, precies op tijd, vertrokken uit Graciosa. Aan de wind richting Porto Santo. Net bezeild, windkracht 3, snelheid zo’n 5 knoop. Niet slecht…. De golven remmen ons wel wat, maar valt niet tegen. Volgens de voorspelling gaat het in de loop van de dag wat harder waaien en de wind gaat ruimen naar 60 a 90 graden en dan zijn we in Porto Santo vlak voordat de wind afneemt. Volgens de modellen en weather-routing van Predictwind duurt de tocht 2,5 a 3 dagen en moeten we bijna een dag motoren. Maar er staat nu al meer wind dan voorspeld, ik hoop dat dat zo blijft.

En… we hebben geluk, de wind blijft okay. We gaan gereefd de nacht door onder behoorlijke helling. Karin neemt de wacht van middernacht tot 3 uur. Ik blijf op tot middernacht, lees wat en kijk een netflix-serietje. Veel opletten is niet nodig, geen boot in de buurt en de automaat doet het werk. Karin gaat tijdens haar wacht in de kajuit aan lij liggen en checkt af en toe of alles nog goed gaat. Ik ga het slingerzeiltje op de bank aan loef proberen (in de achterkajuit beweegt het teveel. Zou het houden? Ik heb het nog nooit geprobeerd onder deze helling. Helaas, even later hoor ik de stof uitscheuren… Leuk idee dat slingerzeiltje, maar daar blijft het bij. Dan toch maar naar de achterkajuit, van slapen komt niks…, en dan mag ik er alweer uit voor mijn wacht. Inmiddels is de maan opgekomen, nog bijna vol in een verder heldere nacht. Prachtig, en geweldig zicht. Je kan haast een boek lezen zonder lamplicht. Overdag is het bewolkt en het voelt niet zo warm, we blijven grotendeels binnen. De zeilen staan inmiddels ruimer en de snelheid is prima. ‘s Avonds eten we hetzelfde als gisteren: Opgewarmde groenteprut. Aangevuld met pasta, voor de naar koolhydraten smachtende schipper. ‘s Nachts neemt Karin dezelfde wacht. Rustiger dan de vorige nacht en de (nog 2 a 3 meter hoge) golven zijn gelijkmatiger. Toch slapen we allebei niet echt, maar af en toe even wegdommelen is ook okay. In de nacht heb ik het grootzeil weggedraaid, want wil graag met licht aankomen. De laatste uren toch weer met voltuig want de wind valt weg, maarrr we zijn ruim op tijd in Porto Santo, 280 mijl in 49 uur. Gemiddeld 5,7 knoop en alles gezeild. Goeie tocht. Top.

We kiezen een, vaal oranje, meerboei uit. Volgens de pilot en Navily moeten we niet de gele boeitjes hebben want die zijn oud. Mooi, die liggen er niet. De tros van deze meerboei ziet er nieuw uit, dat geeft vertrouwen. Karin probeert met de pikhaak de zware tros naar boven te trekken om een lijn door de lus te halen. Bijna gelukt…. Nog een rondje…. Succes. Later zie ik in het super heldere water dat de tros vastzit aan een niet zo groot betonblok, dus of je hier bij storm veilig aan ligt betwijfel ik. Maar voor nu is het prima. Niet zo druk, er liggen nog 2 andere boten aan een boeitje, de passantenplaatsen aan de steigers zijn wel vol. Bootje te water en ons melden. Voor een kleine 7 euro per nacht mogen we hier blijven liggen en kunnen we gebruikmaken van het nieuwe, goed verzorgde, sanitair.

Eerst een heerlijke koffie met nata bij het marina cafe. Dat gaan we vaker doen! Heerlijke haven en het dorpje is ook leuk. Stukje lopen dat wel, dat gaan we de volgende keer fietsen (die passen makkelijk in het bijbootje, stukken beter dan in de oude rubber boot!). Kleine lunch in het centrum, Sopa en Prego Especial. En ook fijn dat de prijzen klein zijn. Tsja, nu moeten we nodig in de benen, we hebben al genoeg gezeten. Karin ziet een kapelletje in de heuvels, mooi stukje lopen en dan ff uitrusten en van het uitzicht genieten. Het kerkje is versierd en er komen bruiloftsgasten aan, de één chiquer gekleed dan de ander. Leuk schouwspel.

Via een ander pad terug naar de haven. De heuvels en het pad, bestaan grotendeels uit een soort zand met stenen. Niet zo stabiel, er zijn heel wat geulen en verschuivingen. Het pad gaat steeds steiler en er zijn delen weggespoeld (gemiddeld regent het hier erg weinig, maar kennelijk is er af en toe toch een stortbui). Ik probeer me vast te houden aan een richeltje stenen , die onder mijn handen verkruimelen. Komt niet vaak voor, maar volgens mij moeten we hier niet verder, geen zin om een blessure op te lopen. Terug via een lange omweg, zucht….

Aan boord ontdek ik, bij toeval tijdens het extra afkitten van een paar stagdoorvoeren, een paar gebroken draden van de stuurboord voorstag van het onderwant. Wat is dat nou weer, hoe kan dat? De tuigage is nog maar 5 jaar oud. Goed dat ik het zie, mijn laatste inspectie was vóór de oversteek naar de Azoren, dat moet ik toch vaker doen….

De werfbaas denkt wel te kunnen helpen en neemt me mee naar z’n loods. Veel troep…. , hij trekt een plaat weg en daaronder liggen ouwe stagen. Zoek maar uit, zegt ie…. Hmmm, de kans dat hier een stag tussen ligt met de juiste terminals van de juiste lengte, is nihil. Gebeld met een tuiger in Madeira, ja die kan wel een nieuwe stag verzorgen. “Geef de maten maar door”. En hoe lang gaat dat duren? “Oooh, zeker een maand” zegt ie, “ik bestel hem in Frankrijk”….. Dan kunnen we beter naar Portimao gaan, daar zit een goeie tuiger en ik kan het eventueel ook uit Nederland laten opsturen. Daarmee is onze volgende bestemming gelijk duidelijk. Nu nog goeie wind. Voor de zekerheid maak ik met kabelklemmen, dyneema en een reservespanner een versteviging. Bovendien verwacht ik dat we met noordelijke wind naar Portimao kunnen en dan is die stag niet belast.

Volgens de tuiger uit Nederland kan het zijn dat de stag het begeven heeft omdat er te weinig spanning op stond. Toch vind ik het vreemd. De Nederlandse offerte blijkt zelfs inclusief verzendkosten goedkoper dan de Portugese, toch kies ik voor de Portugese want ik heb geen zin om in spanning te zitten of de verzending goed verloopt en de stag past.

Er zijn weinig kansen om bezeild naar Portimao te gaan, vlak nadat we in Port Santo kwamen was er anderhalve dag goede wind, maar bij de Portugese kust zou de wind tegen gaan draaien en er stonden golven van zeker 4,5 meter, dus dat hebben we aan ons voorbij laten gaan. Er lijkt een mogelijkheid aan te komen over ongeveer een week.

In de tussentijd gaan we genieten van Porto Santo. Lekker aan het strand, in de brekende golven. Naar het baaitje Zibralinho, omhoog omlaag en als we er vlakbij zijn een bord dat het gesloten is wegens gevaar van vallende stenen…. Naar Porto Frades, daar schijn je grote roggen te kunnen zien, maar het water is te wild om te snorkelen. Geeft niet, het is leuk om het allemaal te zien. Het is een relaxed eiland. We leren een paar Nederlanders kennen waarvan één een huis gekocht heeft, dat nu wordt opgeknapt, en een ander op zoek is. Het is een heerlijk klimaat, het hele jaar een goeie luchtvochtigheid, niet te koud en niet te warm.

Op Lanzarote heb ik het onderwaterschip grotendeels schoongemaakt, toch is er nog steeds veel “geknisper” te horen. Teken van leven aan het onderwaterschip. Overboord dan maar weer, wetsuit aan, snorkel op, en ruim een uur lang vegen met een soort pannensponsje. Er zit alweer wat aanslag op de schroef en op de eerder schoongemaakte delen. Alles schoonmaken lukt niet, te diep en ik krijg het koud. Ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordat de boot het water uit moet voor nieuwe antifouling. Plan was om dat in juli te doen, maar misschien is dat te laat.

Het windvenster wat zich aankondigde heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een venster, maar grotendeels zonder wind helaas. Er is een hogedrukgebiedje tussendoor gekomen en de route naar Portimao gaat ofwel rechtstreeks met tegenwind of wel een beetje omvaren door de kern van het hogedrukgebied. Dat gaan we dan maar doen, ik wil toch verder. Er zijn de laatste 2 weken weinig orca’s gespot in de straat van Gibraltar (alleen een incident bij Tanger, wat we dus gaan mijden), terwijl in het voorjaar de tonijntrek naar de Middellandse Zee start en dan worden weer orca’s verwacht.

We vertrekken vanavond na het eten. De tanks zijn al vol d.m.v 4 fietsritjes naar het tankstation met een 20l jerrycan. Nog ff naar de supermarkt, laatste weersvoorspelling ophalen en route bepalen, abonnement activeren van Garmin Inreach, Michiel informeren voor begeleiding onderweg, betalen in het marinakantoor, eten koken voor de komende dagen, boot verder gereed maken voor vertrek en dan willen we ook nog even naar het strand en fietsen/wandelen naar het Orgel (een steenformatie). Het strand hebben we geen tijd meer voor. Naar het Orgel lopen we de verkeerde kant op en Karin heeft geen zin om nog snel ff te gaan kijken. Ik wel, en het ziet er precies uit zoals op de foto 😅. Toch nog tijd voor een koffie bij een strandtent en een laatste stop bij de supermarkt waar nu de onmisbare bananen zijn aangekomen.

Fietsen aan boord, bootje aan boord, eten, motor starten en weg. Eigenlijk zie ik een beetje op tegen al dat motoren (niet alleen de herrie, maar ook veel techniek die het kan begeven), maar afijn: Portimao here we come.

Info

Haven

Aan meerboei (maar bij storm is die misschien niet betrouwbaar) ankeren of aan de steiger als daar plek is. Wij lagen aan de meerboei en betaalden 6,80 per nacht.
Beschutting okay, behalve bij deining uit zuid-zuidwestelijke richting
Nieuw, goed sanitair
Goede faciliteit voor kortere of langere periode uit het water.

Wandelingen