Madeira

Madeira here we come, eindelijk. Het is 500 mijl, pakweg 4 dagen, varen. Vroeg naar bed, de wekker staat om 6:00 uur. Het waait nog stevig door, 6 a 7 bf. Er zullen behoorlijke golven staan morgenochtend, maar later weggaan betekent meer motoren. Om middernacht luwt de wind. Bij schemering varen we weg, eén weermodel (Spire) heeft het goed: er staat te weinig wind om te zeilen. We motoren een paar uur al rollend van links naar rechts op de 4 a 5 meter hoge golven. Koers is pal voor (achter?) het lapje. Het ziet ernaar uit dat er nu voldoende wind staat om te zeilen. Grootzeil uitgerold en vastgezet met bulletalie en genua op de boom. Motor uit. Ahhh, rust en ook goede snelheid. Hadden we een uur eerder kunnen doen denk ik achteraf, ik vind het voor de wind lastig inschatten wanneer  er voldoende wind is om te zeilen zonder klappende zeilen. Koers is niet recht naar Madeira maar wat verder naar oost om een gebied met weinig wind te omzeilen. Michiel volgt ons via de tracker en zal ons onderweg tekstberichten sturen met koersadviezen. Het gaat lekker zo, volgens de voorspelling kunnen we tot zeker morgenmiddag zeilen en daarna moet waarschijnlijk 2 a 2,5 dag de motor bij. Het is goed weer met een heldere donkere nacht (pas om 0500 uur verschijnt er een kleine maansikkel). Prachtige sterrenhemel. Karin heeft een pan groenten/pastasaus waar we met macaroni 3 dagen van kunnen eten. Beetje saai, maar koken op een schommelende boot is niet mn favoriete bezigheid. Inmiddels zeilen we met ruime wind en de boot beweegt rustig en we kunnen redelijk slapen. Nou ja eigenlijk meer rusten en wat wegdommelen, want echt slapen is me al varend nog nooit gelukt. We draaien ‘s nachts wachten van drie uur en degene die wacht houdt mag als bonus de bank gebruiken in de kajuit. Daar lig je het rustigst en met stabiele wind en geen schepen in de buurt zet ik de wekker gerust 1 uur later (of zelfs wel eens op 1,5 uur…). Wacht op is zo haast beter dan wacht af. Overdag zeilen we steeds scherper en ook de 2e nacht zeilen we lekker door. Volgens Michiel moeten we wat meer zuidelijk gaan sturen om wind te houden. De routing van Predictwind geeft weliswaar een andere koers (misschien tgv door mij ingevoerde parameters?) maar we willen zoveel mogelijk zeilen. De wind neemt wat af en we zetten 10 uur lang de motor bij om hoogte te winnen, zodat we daarna in één keer op Madeira kunnen koersen. ‘s Avonds kan de motor weer uit. Beter voor de nachtrust. We zeilen weer heerlijk, kalme zee. De wind trekt aan en draait helaas wat de 8verkeerde kant op. Twee uur lang de motor aan recht tegen wind, maar dan zeilen we verder naar Madeira. Het valt alles mee. 

Langs de kust van Madeira is het donker en valt de wind weg, dus het laatste stuk motoren we langs de kust met een zee van lichtjes. Het lijkt of er geen plekje onbebouwd is. Heel wat anders dan de Azoren. Funchal is erg mooi verlicht met een van ver zichtbare kerstboom een grote Madeireense vlag, blauwe golven. Alles schittert en verschiet van kleur (?) als we er aan komen. Via de marifoon hebben we contact met de haven en er staat iemand klaar om onze box te wijzen en helpen met afmeren. Top. Sowieso goed geregeld. Voordat we uit Santa Maria vertrokken hebben we per mail een reserveringsverzoek gedaan (de marina van Funchal is druk bezet) en gevraagd om dat via een tekstbericht naar de Inreach te bevestigen. Die bevestiging kwam al zeilend binnen. Fijne oversteek gehad en uiteindelijk maar 15 uur gemotord ipv 2 a 2,5 dag. De routing van Predictwind heeft zeker geholpen maar de werkelijkheid was anders en het was fijn dat Michiel ons stuurde. Tijd voor een drankje aan de wal waar we ons met zeebenen een weg banen naar een erg gezellige, feestelijke en drukke kerstmarkt met lange rijen voor stalletjes met lekkere drankjes. Een lokaal gebrouwen biertje gaat er best in.

Funchal heeft qua sfeer met zijn terrassen wat weg van een stad als Parijs of Amsterdam. Luxe ook, stads in vergelijk met de meer boerse Azoren. Cruiseschepen varen af en aan. Elke dag meren er weer één of twee nieuwe af. Zat te doen, vooral als je van wandelen houdt. We lopen naar de botanische tuin en naar Camara de Lobos (een te toeristisch vissersplaatsje). Met de bus naar Eirado do Serra (mooi uitzichtpunt) en vandaar afdalen naar Curral das Freiras en daar heerlijk geluncht (de Madeira Prego Special vers van de houtskoolgrill is heerlijk bij La Perla). Met de bus de levada-wandeling PR10 (langs een irrigatiekanaal). Met een huurauto (na wat aandringen gaat de prijs van 79 euro naar 39 euro…) voor zonsopgang naar Pico Areeiro en een stevige wandeling langs steile bergwanden, over toppen en kammen naar Pico Ruivo (1860m). Allemaal (maar vooral die laatste) indrukwekkend en prachtig. En ook in dit seizoen doet Madeira de naam “bloemeneiland” eer aan. Bloemen aan struiken en bomen die we nog nooit gezien hebben. Dat moet in april/mei nog veel uitbundiger zijn. Op de markt (das Lavradores) zijn ook lokale vruchten te vinden. We laten ons overhalen om daar wat van te proeven. Heerlijk. Ook een langwerpige groene vrucht van iets wat we in Nederland als kamerplant hebben met een smaak tussen banaan en ananas. We kopen het…. Dom natuurlijk, want elders in de stad vind je het veel goedkoper. Op de kerstmarkt zijn ‘s middags en ‘s avonds optredens van bands. Voor ieder wat wils. Op eerste kerstdag gaan we naar de matinee van Circo Mundial (wereldberoemd in Portugal 😉). Tenenkrommende acts afgewisseld met knappe acrobatiek van een klein gezelschap.

Het schommelt en trekt nogal waar we liggen. De boot heb ik met lijnen met rubber veren rondom vastgelegd aan hoofdsteigers en twee gammele vingersteigers waarvan één met spanbanden bij elkaar wordt gehouden. Ook nog eens achter aan twee mooring-lines die verankerd zijn aan de grond. Extra rubber gekocht om de krachten te dempen en alsnog beweegt de boot flink. Net in bed voel ik me niet lekker. Lijkt wel zeeziekte? De boot schommelt wel erg. Of wat verkeerds gegeten (Portobello’s van een paar dagen oud?). Ik probeer een zeeziektepil…. Die komt er een half uur later uit samen met de rest…. Ik voel me ellendig en de boot gaat tekeer. Overdag wordt het niet beter, met mij niet en met de boot niet. Er komen golven de haven in die breken op 5 meter van onze ligplaats. Buiten zijn de golven toch maar 1,6 meter en het waait ongeveer 6 bft ook niet echt hard, maar het komt uit het zuidoosten en daar blijkt de marina niet tegen bestand. Niet goed. De buitenste vingersteiger gaat twee meter op en neer, de boot rolt heftig heen en weer. Binnen voelt het erger dan de zwaarste oversteek tot nu toe. Er knapt een lijn (16 mm). Ik er toch uit met adrenaline in mn lijf via de boeg op de steiger gesprongen en op mn knieën de vingersteiger op om een nieuwe lijn vast te maken. Staan is te gevaarlijk. De onderkant van de vingersteiger raakt de bovenkant van de stootrand van de boot en haalt er happen gelcoat uit. Ik zou hier wel weg willen, maar de kant op schade bij wegvaren is denk ik groter dan hier blijven liggen. Blijven liggen is ook geen pretje. Houden de kikkers het en de lieren die ik gebruikt heb om lijnen op te beleggen? Pas midden in de nacht wordt het wat rustiger. De volgende dag voel ik met wat beter een maar eens met de marina gesproken. “Ja, komt hier één of twee keer per jaar voor” “ Nee we zagen het niet aankomen, anders hadden we vooraf gewaarschuwd” (Op Windy zagen wij al wel dat de golven het zuidoosten zouden gaan komen, maar wij wisten het effect daarvan nog niet….). “Het is verergerd na aanpassing van het havenhoofd” “Wij kunnen er niks aan doen” “Er zijn plannen voor verbetering, maar….” Overigens is de Marina-staf verder zeer vriendelijk en behulpzaam, er is een plek vrijgekomen aan een langssteiger en wij gaan er snel heen. stuk rustiger daar, hoewel er nog steeds flink beweging zit in het water.

Er volgen een paar prachtige dagen waarin we mooie wandelingen maken. In de bergen ervaren we een wintersportgevoel (zonder sneeuw maar dat hebben ze in de Alpen ook niet), frisse lucht met een lekker zonnetje. In de stad een Poncha gedronken bij Rei do Poncha (niet te verwarren met een poncho). Zittend in de kajuit hoor ik plots een plof, waarna de drinkwaterpomp aan gaat. Snel de deur van de motorruimte open. Het drinkwaterfilter is gebarsten en er is een fontein drinkwater. Snel de pomp uit. Als dat gebeurt terwijl we er niet zijn kan er zomaar 500 liter water de boot in stromen… 

Oud en nieuw vieren we met Fransen (van de Picasso en de Love Boat) die we hebben ontmoet. Erg gezellig. Conversatie in het Frans, wat Karin beter afgaat dan ik, maar “ca va”. Spectaculair vuurwerk waar in totaal 7 cruiseschepen op af komen (drie aan de kade en 4 voor anker). Diverse plezierjachten varen uit met (te) veel mensen aan boord. Het vuurwerk staat in het Guinness book of records.

Wanneer gaan we naar de Canarische eilanden? We hebben nog niet alles gezien hier. Dat kan ook niet. We hebben wel een goede indruk en de wind is goed de aankomende dagen. We gaan naar La Palma. De Picasso gaat ook en vertrekt aan het begin van de avond, wij morgenochtend. Eerst nog een laatste wandeling. Met de bus naar Lombada da Ponta da Sol en daarvandaan via twee levadas en een afdaling door een bananenplantage naar Ribeira Brava. Erg mooi. En weer een stukje geklauter want ik wil bij de overgang van de ene naar de andere levada het beschreven pad volgen, maar dat is weggespoeld… dus klauteren we naar beneden en moeten een beek over. Liefst met droge voeten…. Tak afgezaagd voor wat houvast over de stenen. Enfin, het lukt… we zijn bij de andere levada waar we wandelaars zien die we eerder hebben ingehaald. Die hebben voor het einde een trap naar beneden genomen… wat simpeler…. Karin zei het al….

Vroeg naar bed, morgenochtend om 5 uur vertrek naar Santa Cruz op La Palma.

Voor iedereen een avontuurrijk en gezond 2023