Fuerteventura

Te weinig wind om te zeilen, we zijn twee uur geleden vertrokken uit Las Palmas de Gran Canaria naar Gran Tarajal (75 mijl). Er zou toch wind zijn? Ah daar komt een zuchtje, maar huh…? , foute richting, uit zuidoost. Hij zou uit NoordWest komen. Ik check het in de weerapp en die geeft een heel andere voorspelling dan gisterochtend,  “One hundred and eighty” anders. Balen, ik had het vanochtend niet meer gecheckt, de wind blijft zuidoost en neemt toe. Dat wordt motorzeilen om genoeg hoogte te houden en een beetje op tijd bij Fuerteventure aan te komen. Golven pal op de kop, we hebben geen zin om zo door te varen naar Gran Tarajal en hopen dat we kunnen overnachten in Morro Jable. Misschien kunnen we voor anker in de haven, want ze schijnen de steigers weggehaald te hebben omdat er een nieuwe marina komt. 

We zijn er net voor donker. De ingang naar dit deel van de haven is afgezet met een drijvende boeienlijn. We zien een baggerschip liggen, maar ook een midden in de haven liggende drijvende steiger met een daaraan afgemeerde zeilboot. Nog voldoende plek voor ons, we kunnen net tussen de drijvende lijn en de havenpier door. 

Op de, wat aftandse, zeilboot staat thuishaven Amsterdam, dus ik roep wat in het Nederlands. Er komt een verfomfaaid hoofd tevoorschijn, dat me niet verstaat en wat in het Spaans brabbelt. We maken wel vaker mee dat de vlag en de nationaliteit van de schipper niks met elkaar te maken hebben. Lekker rommeltje. Valt daarbij ook op dat er veel boten de Poolse vlag voeren, terwijl ze niet uit Polen komen. Je kan je schip makkelijk en goedkoop in Polen laten registreren en daar nemen de Europese autoriteiten genoegen mee, in tegenstelling tot het Nederlandse ICP. Raar gedoe. Overigens heb ik nog geen probleem gehad met het ICP, waar in elke haven braaf een kopietje van wordt gemaakt (mocht er een probleem zijn dan heb ik de officiële inschrijving van het kadaster achter de hand).

We slapen heerlijk rustig, het plaatsje ziet er ook okay uit, maar we hebben geen tijd om aan land te gaan, want Michiel komt vanmiddag naar Gran Tarajal. Vooraf gebeld en gemailt naar de haven zonder resultaat. Wel direkt reactie op de marifoonoproep en we krijgen gelijk een prima ligplek. 

Fijn weerzien met Michiel, die al een paar daagjes in Costa Calma was voor wingsurfles (mooi woord). Het plaatsje Gran Tarajal heeft een mooi strand en een paar terrasjes aan de boulevard, waar vooral veel lokale bevolking is. Heerlijk sfeertje, geen hotels of appartementencomplexen. We maken een leuke (kust)wandeling naar het naburige Las Playitas. Hebben we gelijk een goede indruk van Fuerteventura: Nogal kaal. En bij terugkomst vindt Michiel dat we een Barraquito hebben verdiend. Een koffiespecialiteit met een laagje gecondenseerde melk, laagje licor43, laagje koffie, laagje melkschuim, limoenschilletje en kaneel. Heerlijk, dit worden de Barraquito-days met Michiel. Autohuur of bus lukt niet erg in Gran Tarajal, om nog wat meer van Fuerteventura te zien gaan we door naar Puerto del Rosario. De marina staat niet bekend om zijn goede contactmogelijkheden, noch ontvangst, noch douches, noch rustig liggen, noch prijs… Maar goed, we gaan het gewoon proberen.

Mooi zeiltochtje van 24 mijl. Het is net donker als we de haven invaren, er komt gelijk een “Policia” (aanwezig vanwege het nabijgelegen cruiseschip) op ons af die ons een box wijst. Je ligt te schommelen, vooral met zuidoosten wind, dus de landvasten met veren komen van pas. Oordopjes hadden ook van pas gekomen ivm het carnavalsoptreden van een slechte band op de kade. 

Met de bus maken we een uitstapje naar Betancuria, een gezellig historisch plaatsje, en het is zelfs een beetje groen hier. Een uitstapje zonder wandeling is niks… en we maken een mooi rondje.

Michiel wil graag nog ff surfen, we gaan naar El Cotillo aan de westkant. Echt surfsfeertje daar en een lang strand, goed toeven. Terug in Puerto del Rosario is het carnaval in volle gang. Iedereen verkleed op straat en herrie uit de feesttent bij het strand, waar je bijna over de hoofden kan lopen. Het is aan ons niet besteed, we gaan lekker aan boord wat drinken.

Volgende stop is Corralejo, 17 mijl verderop in het noorden van Fuerteventura. Er is een baai waar je kan ankeren en een marina. Zou makkelijk zijn als we in de marina kunnen liggen en bij aankomst blijkt er voldoende plek. Er wordt niet geantwoord op de marifoonoproep. Ik zoek een plekje om aan te leggen, als er plots een bewaker op de steiger staat die ons duidelijk maakt dat we helaas niet mogen aanleggen. Niet duidelijk waarom niet. We moeten voor anker…, zoals vele andere boten. Lastig om een goede plek te zoeken. Met 3 meter tijverschil, in combinatie met golven van veerboot en wind, is het daarbij opletten op de diepte. Op de eerste plek liggen we te ondiep, daarna vrij dicht bij een andere boot, maar we moeten ook uit de vaargeul blijven. Enfin, zo moet het maar, anker uit en een “triplijn” omdat ik gelezen heb dat er naast zand ook rotsen liggen waar het anker achter kan blijven haken. Het waait behoorlijk, golven vallen mee, behalve die van de veerboot. We draaien wat achter het anker, ziet ernaar uit dat het anker houdt. Tot ik ‘s nachts geklop en geschreeuw hoor. Ik stommel naar buiten en zie de boot achter ons dichtbij en de, Zweedse, achterbuurman in z’n rubberboot. “You moved” schreeuwt hij. “I see” zeg ik, “I will do something about it”. “No YOU moved” schreeuwt de Zweed. Hmmm, de communicatie loopt niet zo soepel. Motor aan (in z’n vrij), anker op en triplijn naar binnen. Maar dat lukt niet, de triplijn staat strak onder de kiel. Anker kan ik ophalen tot vlak onder water, de triplijn staat snaarstrak. Ik roep Karin om het broodmes aan te geven. Ver buitenboord hangend lukt het me net om de triplijn bij het anker door te zagen. Inmiddels zijn we afgedreven, gelukkig niet tegen een boot aangekomen. Motor in z’n werk durfde ik ook niet vanwege de triplijn… Opnieuw geankerd dichter tegen de vaargeul aan. Rust is weergekeerd, adrenaline zakt, weer naar bed. Oorzaak is waarschijnlijk dat de boot in een periode met weinig wind over de triplijn is gedraaid, die bleef achter de kiel haken, wind nam weer toe en triplijn trekt het anker los…. Dat ga ik dus niet meer doen zo.

Corralejo is een prima badplaats met heel veel, en drukbezochte, horeca. Aan de waterkant ziet het er relaxt uit. Daarachter doet het me steeds meer denken aan Renesse. En er zijn veel, foilende, wingsurfers. Zo heb je er nog nooit van gehoord en even later blijkt het een hype. We drinken een glaasje Vermut hier, en een koffietje daar… en dan gaat Michiel alweer weg. Het bootje hebben we ‘s avonds al aan boord gehesen en we zetten Michiel ‘s ochtends af bij de steiger van de marina en varen door naar Puerto Calero op Lanzarote.

Info

Havens waar we zijn geweest

• Morro Jable. Voorbereidingen bezig voor een nieuwe marina in een zeer goed beschutte havenkom.
• Gran Tarajal. Goede steigers, met water en elektra. Er waren verschillende ligplekken vrij. Douches met alleen koud water. Gezellig en niet toeristisch badplaatsje.
• Puerto del Rosario. Bij wind/deining uit zuidoost is het onrustig en tevens af en toe door de  loodsboten. Water en elektra, geen douches. Havengeld is per dag. Een deel van de dag telt als volle dag. Wij betaalden 14 euro per dag.
• Corralejo. Ankeren in 3 a 4 meter diep water, voornamelijk zand. Met bijbootje kan aangelegd worden bij trap van de stenen pier. Baai is open naar oost. De marina konden we niet bereiken per telefoon, mail of marifoon en er zat niemand op kantoor. Wel een bewaker die ons wegstuurde.

Onze wandelingen

• Rondje bij Betancuria
• Gran Tarajal naar Las Playitas v.v.

Tips

• El Cotillo, Surfen
• Corralejo : Drankje bij Sandy Beach op het strand, Vermut bij Bar Gilda, Restaurant la Factoria (we wilden eten bij Avenida Restaurante maar die was vol en een rij wachtenden, zal wel goed zijn dan?)
• Barraquito bestellen