24 oktober - 1 november

 A Coruna is een levendige stad. De Hercules toren is een bezoek waard: de enige nog werkende vuurtoren gebouwd door de Romeinen, die in de annalen in één adem wordt genoemd met de vuurtoren van Alexandrië. Mooi staaltje bouwkunst. ‘s Avonds (vooral niet te vroeg want dan is alles nog uitgestorven...) tapas in de vele tapasbarren, mede ter afscheid van Walter die morgenochtend van boord gaat. We genieten van de croquetas, pulpo en navajas.

‘s Ochtends blijken al weer veel boten te zijn vertrokken. Belooft een regenachtige dag te worden, goed voor een bezoekje Santiago de Compostela. Ik bezoek daar eerst het pelgrimsmuseum wat een prima overzicht geeft in het ontstaan en de achtergronden van de diverse pelgrimsroutes. Daarna een bezoekje aan de kathedraal, die van buiten en van binnen in de steigers staat, maar de vermeende overblijfselen van apostel St. Jacques kunnen uiteraard (want als dat niet meer kan, dan zou alles zinloos zijn...) nog worden bezocht. Het kwam de toenmalige bisschop in 834 wel goed uit dat er een mausoleum/graf werd gevonden en het was hem al snel duidelijk dat daar de overblijfselen van St Jacques in lagen... Goed voor de omzet, een nieuw pelgrimsoord was geboren. Ook handig, want Jeruzalem was in die tijd moeilijk bereikbaar vanwege de moslims daar. Toen in de 19e eeuw het pelgrims bezoek terugliep kwam het overigens ook goed uit dat de, 300 jaar eerder begraven, urn weer werd teruggevonden... In de kathedraal staat een beeld van de apostel met een glimmende rug van de aanrakingen door miljoenen pelgrims en daaronder ligt een zilveren kist met de urn. Mij lijkt de mooie en lauterende reis náár Santiago, het eigenlijke doel.

De volgende ochtend is het voor ons weer de hoogste tijd om onze zeilreis te vervolgen. Bestemming is de vissershaven Malpica, zo’n 22 mijl. Het waait weer aardig, maar wind is uit het zuiden dus is bijna halve wind en we varen heerljk onder de beschutting van het land. Geen voorzieningen voor jachten in Malpica, volgens de pilot kunnen we ankeren in de havenmonding, langs de kademuur of aan een boei van een vissersboot. De eerste twee blijken geen goede opties. Gelukkig is er een, redelijk engels sprekende, man bij het brandstofstation die een vissersmaat van hem belt om te vragen of zijn boei vannacht vrij is. En jawel, we mogen daar liggen. Is wel erg dicht naast een vissersboot, dus met hulp vd rubberboot maken we ook achter vast aan een boei. Pfoe, dat is een stuk beter voor de gemoedsrust... Het blijkt een aardig plaatsje met aan de andere kant een baai met strand waar gesurfd wordt. Ennn... een pelgrimsroute naar een kapelletje op de kliffen van 4 km. Da’s een mooie wandeling voordat ik met Jard nog een biertje neem in de laatste zon met uitzicht op de surfers.

Volgende stop is Muxia, zo’n 25 mijl. Lijkt me weer een heerlijk tochtje, ditmaal meer a/d wind en we denken er zo halverwege de middag te zijn. Al zeilend valt dat steeds meer tegen. Eerst om de eilanden Sisargas heen, want binnendoor is net niet bezeild en met deze wind en golven wil ik daar niet tussen de rotsen kruisen. Wind loopt weer eens op tot 30 knopen, af en toe loopt de windmeter even naar 40 knopen. Reddingsvest en lifeline aan. Flink reven, op laatste stuk genua en klein stukje grootzeil voortploeteren. Golven zijn niet erg hoog (2 meter of zo?) , maar wel warrig (confused seas...) wat erger wordt naarmate we de beschutting van land verder verliezen bij de Coste da Morte (ja ja, lekkere naam, die voorspelt wat....) en de boot ploegt er doorheen, waarbij er water door het gangboord komt, soms zelfs tegen de kuiprand op. Gaat allemaal wel stabiel, maar toch... ik heb het nog niet zo meegemaakt, voor alles is een eerste keer.... Kan natuurlijk wel nog meer zeil minderen, maar ik verwacht dat we dan juist weer snelheid verliezen en we lopen nog wel zo’n 5 a 6 knoop. Na overstag blijkt dat we maar een hoek van 70 graden maken. Dat schiet niet op.

We komen tegen donker aan in Muxia. Daar blijken de boten te liggen die een dag eerder dan wij uit A Coruna waren vertrokken en die nu, volgens hun, al een paar dagen niet verder konden komen vanwege de harde wind.... Niet de minste boten overigens, allen uitgerust voor een wereldreis, en minimum lengte 46 voet..., waaronder een Oyster 53.

De weersvoorspelling is voor morgen okay (misschien zelfs te weinig wind dachten we, maar het blijkt dat daar meestal geen sprake van is in dit gebied....) en de dag erna veel regen, dus we gaan ‘s ochtends voor donker op en varen als het licht wordt de haven uit. De andere boten volgen ons voorbeeld en we zien elkaar weer in Muros. Eerst nog langs de Costa da Morte de beruchte Cabo Fisterra passeren (de Romeinen dacht dat dit het meest westelijke puntje was van vasteland Europa). We hebben ons al voorbereid op weer een pittige tocht, 50 mijl scherp a/d wind, en in het begin is het weer even ploegen en water in het gangboord (je raakt er aan gewend), maar hoe verder we zee opgaan hoe rustiger de golven worden en we zeilen, onder flinke helling, lekker. We zien de Oyster op de AIS, maar die vaart eerst niet zo scherp als wij en veel langzamer en daarna vaart hij bijna tegenwind... , die is aant motoren.... Wij moeten alleen het laatste uur motoren omdat de wind wegvalt en lopen Muros binnen tegen de avond met een mooie ontvangst op de steiger.

Muros is een aardige vissersplaatsje, vooral mosselen die in bergen aan land worden gehesen. Schijnt in de zomer overvol te zijn met boten en toeristen. Je kan er mooie wandelingen maken als het okay weer is. Dat is het niet, het regent flink.

De volgende stop is VilaGarcia in de ria Arosa (de grootste ria van het stel), want dat is voor Jard een goede plaats om naar Porto te reizen met de trein.

Na een regendag in Muros, vertrekken we met grijs maar redelijk droog weer. Het eerste stuk scherp aan de wind en daarna met halve wind de ria op. De andere boten vertrekken net na ons en we kunnen ze volgen op de AIS. Is voor ons een beetje een wedstrijdje, maar het blijkt dat zij het grootste deel de motor bijhebben, want zo scherp varen is onmogelijk, desondanks hebben wij een hogere snelheid. Dat komt misschien ook omdat zij, behalve de Emma, onder de kust blijven waar ze waarschijnlijk tegenstroom hebben de ria uit (het wordt hoogwater). Volgens de pilot kan je, met goed zicht en rustig weer, een stuk afsnijden de Ria Arosa in via het Canal Das Sagres, ca. 150m. breed. Het is bezeild, ik zie de golven stukslaan op de rotsen, het is 10 mijl korter, de navigatie op de ipad doet het (en ik zet een backup aan...), dusss... jawel ik ga ervoor. Best spectaculair om tussen de rotsen met brekers door te zeilen. Gaat allemaal prima. In de verte zien we helaas niet veel, want het is grijs en het zicht is matig.

Vilagarcia is een stadje. Wel okay, niks bijzonders. Jard gaat van boord. Het was relaxed met Jard en met Walter. Mijn eerste ervaring met opstappers is uitstekend bevallen. Dat is weer even wennen in m’n eentje. Het weer zit niet mee: miezer afgewisseld door regen en de komende dagen wordt het niet beter. Paul komt 4 november en dan wil ik in Pontevedra zijn. In de tussentijd toch proberen, ondanks het weer, nog wat van de Ria Arosa te zien en een ankerplaatsje te vinden. En als het weer me binnenhoudt: Van Netflix heb ik, in een café, wat series en een film gedownload....