6 - 28 januari

De feestdagen waren gezellig thuis, had het niet willen missen. Ook weer leuk om na een stralende zonsopkomst te landen op Faro. Ik heb geen vervoer geregeld en zie geen shuttlebus, het is prachtig weer (nu nog 9 graden), de normale bus laat nog op zich wachten, dus ik wandel lekker in een uur naar het treinstation. Hoe zou de boot erbij liggen? 

In Portimao blijkt alles prima. De kuiptent eraf, even met de nederlanders kletsen die een oogje op de boot hebben gehouden (en bij hun aan boord een pilsje...), in het zonnetje zitten en op de fiets bootschappen doen. 

Er staat weinig wind, ik heb nog geen zin om direkt te vertrekken en wandel langs het grote strand en over de rotsen en daar is alweer een mooi terrasje.... En toch is het best wel weer wennen in m’n eentje. Hoogste tijd om weer een stuk te zeilen naar nieuwe plekken. Ik wil naar Cadiz en Tanger. 

Er wordt wat wind voorspeld. Vanmiddag naar Vilamoura. Eerst nog even de diesel aanvullen. Geen GTL helaas hier. Er is in Portimao wel een ponton waar de diesel afkomstig is van het wegstation, dus dat is waarschijnlijk schone verse diesel door de hoge omloopsnelheid (met helaas wel de onvermijdbare biologische toevoeging), ik wil geen vervuiling in m’n schone tank.

De wind komt wat later, maar pikt lekker op en met een koude noordenwind ben ik voor donker in Vilamoura waar het papierwerk weer veel tijd in beslag neemt, terwijl ik hier al eerder geweest ben.

Vroeg op en met het eerste licht naar buiten. Wind goed, snelheid goed. Ik dacht eerst bij de Guadiana rivier te stoppen, maar als ik doorzeil naar Huelva (althans Mazagon, aan de monding van de rivier daar) ben ik daar om 8 uur ‘s avonds. Dan ben ik al een fors eind richting Cadiz. Gaat lekker. Ik kom daar een uur na donker aan, buiten openingstijd van het marina kantoor. Afmeren aan de receptie steiger en omdat ik de volgende ochtend wil profiteren van de wind, daar weer voor donker weg en hopen dat ik niet hoef te betalen voor een nachtje. Helaas, helaas, dat is buiten de waard gerekend... Een vriendelijke, doch aandringende, bewaker geeft aan dat hij de papieren nodig heeft en ik mag een nachtje afrekenen. Had achteraf beter voor anker kunnen gaan voor de haveningang.

Half vier op, om op tijd in Rota te zijn voordat de wind wegvalt. Gaat weer voorspoedig met halve wind. ‘T is wel fris. Ik kom om 9 uur aan en langzaam warmt de zon me weer op. Dit is weer een APPA haven (puertos de andalucia), zoals de meeste hier. Tarief in winterseizoen € 17,62 per nacht. Faciliteiten zijn i.h.a. wel okay, maar in wifi wordt weinig geinvesteerd.

Rota is een oud stadje, maar dat oude zie je niet veel meer van, behalve smalle straatjes en een paar oude gebouwen. Heeft ook een boulevard met een paar terrasjes. Wel een prima sfeertje, doet niet zo toeristisch aan.

Rota ligt aan de baai van Cadiz en Cadiz zelf is maar 6 mijl verder. Ik heb gehoord dat je daar kan ankeren onder de brug door direct rechts, bij een motorboothaven. Met weinig wind dobber ik erheen. De brug is hoog zat, 66 meter, dat past wel. Het is niet diep daar, ik vaar een beetje rond om te kijken of er ondieptes liggen (het is vloed). De op de kaart aangegeven dieptes kloppen niet helemaal, maar ik anker in een stuk waar met LAT nog wel 2,1 m water staat. Diep genoeg voor mij. Morgenochtend maar eens de rubberboot te water en kijken hoe ik aan land kom.

Op goed geluk vaar ik met de rubberboot het haventje in en leg aan bij een steiger. Overal hekken die ook van binnenuit alleen open kunnen met een tag. En niemand doet open... Dan maar erlangs over wat glibberige stenen. Swoesjjj daar ga ik voluit onderuit  met mn heup op de harde en vieze rotsblokken. Auwww. Nou ja, even verder krabbelen en ik ben in Cadiz. Maar eens even een havenmeester oid opzoeken om te vragen of ik een tag kan krijgen. Nou die praat geen engels en begrijpt het ook niet, maar heeft het over customs en paspoort.... Een uurtje later is er iemand met wie het iets makkelijker praten is, met handen en voeten dat wel. Hij maakt duidelijk dat ze een kopie van mijn paspoort moeten hebben voor de customs politie en dat ik geen tag krijg en dat ik bij een oranje sailor moet zijn. Jaja. Wat een gedoe. Ik ga eerst maar mn paspoort ophalen en terwijl ik het bootje instap komt er een beveiligingsman in oranje jack aan die zegt dat ik hier niet mag liggen en hij maakt een ruime zwaai met zijn arm. Zal wel, ik weet niet of dit goed komt. Ik vaar weg en zie hem zowaar op een andere steiger staan, hij wenkt me en maakt duidelijk dat ik hier wel mag liggen. Zo dat valt mee. Hij geeft vervolgens zn telefoonnummer wat ik 24 uur per dag kan bellen om het hek van de steiger te openen. Tsjonge, het blijkt prima geregeld hier. De komende dagen maak ik dankbaar gebruik van het makkelijk en veilig achterlaten van het bootje hier.

Cadiz is bijna helemaal omgeven door water. Een zeer strategische lokatie aan de westkant van de straat van Gibraltar. De Phoeniciers hebben hier al gezeten, ongeveer 1000 v. Chr. Er werd veel handel gedreven, vooral ook zilver. Nederland heeft de zilvervloot hier geplunderd samen met de Engelsen. Tot zover wikipedia. In Cadiz zelf heb ik hier weinig van meegekregen. Gat in de markt lijkt me (incl. wat toelichtingen i/h engels graag). Een stad die het waard is om er doorheen en omheen te lopen en een paar musea en kerken te bezoeken.

Maar na twee dagen heb ik het wel gezien en ik wil weer verder. De wind staat tegen, over een paar dagen is er helemaal geen wind meer, dus bootje en motor aan dek, anker op en vertrekken. Het eerste uur te weinig wind, daarna verder op zee meer wind dan gedacht (als het hier waait, dan waait het meestal ook een beaufort harder dan max. opgegeven). Aan de wind met een bokkige zee. Ik moet niet teveel reven en bolling in het zeil houden om er doorheen te komen. Verre van comfortabel en veel trek in eten heb ik niet. Maar goed, ik maak voortgang. Over stuurboord loopt het water niet meer weg van dek, kennelijk iets verstopt, maar daar kan ik nu niks aan doen. 

Ik wil bij St. Petri naar binnen, maar het is laagwater, het is niet erg diep bij de ingang en de deining staat precies de geul in. Ik vaar tot bij het begin van de geul, maar zie een stuk verderop branding en ben bang dat ik in een golfdal aan de grond ga lopen... Even twijfel ik...., nee ik durf niet naar binnen en zwaai af. Hmmm vervelend, dat wordt verder ploeteren naar Barbate, 25 mijl verderop. Krijg ik ook nog eens stroom tegen en de wind zwakt af. Dan maar een paar uur motoren, het is niet anders. In Barbate krijg ik bij invaren direkt een ruime box toegewezen. Plek zat en zeer vriendelijke ontvangst.

Nog even een dagje wachten voordat er weer wind staat om naar Tanger te zeilen. Tijd om Barbate te verkennen. Het is een, in het seizoen, bedrijvige vissershaven voor de tonijnvangst. Ze vissen volgens de almadraba methode, wat een mooi woord is voor een slachting nadat de tonijn in een areaal van netten is gezwommen en daar niet meer uit kan. Gelukkig staan de plekken waar die netten uitgezet worden goed op de kaart aangegeven, want ook een boot kan er aardig in verstrikt raken... In Barbate beginnen die netten, in mei/juni, al zo’n beetje bij de haveningang.... 

Prima plaatsje dat Barbate. Geen opsmuk, boulevard met terrasjes en ernaast een wandelgebied in een pijnboombos op een soort duinen boven de rotsachtige kust.

Het is net bezeild naar Tanger, slechts 25 mijl vanaf Barbate, en ik kom daar tegen de avond aan. Onderweg een paar zeeschepen moeten ontwijken. Ze zeggen dat Het Kanaal druk is..... Een Marokkaanse gastenvlag heb ik helaas niet, wel hijs ik de gele vlag en hoop dat dat de autoriteiten gunstig stemt. Op de receptie ponton wordt ik hartelijk ontvangen en geholpen met aanleggen. Daarna komt een moderne marokkaanse van de marina, die me uitlegt wat er moet gebeuren: Papieren mee, inchecken op marina office, bij de customs politie de paspoortcontrole en stempel, dan bij de douane wat vragen en check aan boord (of ik een drone heb en zo). Valt allemaal erg mee, duurt even, maar ik krijg er een kop zoete koffie bij en na een uur stapt er iemand bij me aan boord om me de box te wijzen waar nog drie mensen staan om te helpen aanleggen, wat ze nog kundig doen ook. Geweldige ontvangst en prachtige en veilige marina bij de stad en niet ver van de medina. Kosten 13 euro per nacht.

Tanger ziet en voelt anders dan ik me herinner van 33 jaar geleden. Een grote wijk met hoogbouw, kantoorflats, een boulevard langs het strand, winkelcentrum, veel bewakers. Weinig armoede te zien (behalve de tissue-verkopers, met droge ogen...). In het moderne deel helemaal geen mensen die je lastig vallen. Zelfs in de medina word ik niet veel lastig gevallen, hoewel ik toch in gesprek raak met een jongen ( hij wil de engelse taal graag beter leren, jaja...), die me druk pratend meevoert en wat dingen wijst in de wirwar van straatjes en vervolgens daar wat geld voor verwacht, wat ik hem ook geef. Tsja dan had ik hem gelijk resoluut moeten afwijzen. Opvallend blijft wel dat ook in het moderne deel het allemaal net niet af is, of vorig jaar nieuw was en nu al roestig of loslatende tegels etc. Op de terrassen alleen koffie en thee. Zondagsmarkt op straat met een geweldig assortiment aan fruit en groenten. Bergen met specerijen en zakkenvol kruiden. Barbate en Tanger, 25 mijl uit elkaar en een wereld van verschil. Mooi om te zien. Ik heb geen idee waarom marokkanen nu nog naar nederland willen, lijkt me dat het hier ook prima is.

De volgende dag pak ik de fiets en ga naar de Grotten van Hercules, 15 km verderop langs de atlantische kust. Ook de buitenwijken van Tanger zien er hier goed uit. De Herculesgrotten zijn waarschijnlijk ontdekt door de Phoeniciers en zijn door hen verder uitgehold. Nu een toeristische attractie. Het is in ieder geval een mooie bestemming voor een fietstochtje.

Over een week moet ik weer in de buurt van Faro zijn. Gezien de wind moet ik morgen weg, dan heb ik een paar dagen wind mee voordat hij weer wegvalt. Apart is dat toch hier: er zijn vaak periodes van geen of weinig wind. Eerste stop Cadiz, 58 mijl. Ik wil vroeg weg, maar helaas ik moet eerst uitchecken en een vertrekstempel in mn paspoort krijgen en een douanecontrole aan boord en het blijkt dat iedereen er pas ongeveer om half tien is. Om 11 uur kan ik dan eindelijk vertrekken. Nou ja de wind laat ook nog even op zich wachten. Maar dan komt ie, de regen ook trouwens dus erg prettig is het niet, en halverwege de avond vind ik mn ankerplekje weer in Cadiz, wat met de zuidoosten wind nu wel wat onrustiger ligt.

‘s Ochtends gelijk weer verder. Een troosteloze dag vandaag, grijs en regenbuien, wat zeker vóór de wind niet lekker is. De wind loopt een paar uur op tot ruim boven de 20 knopen en de golven, van opzij, doen ook lekker mee. Het is weer flink schommelen. Ik hoop Isla Canela te halen, maar dat is te ver gegrepen en ik land weer, na 50 mijl, in Huelva/Mazagon. 

Er is nog een staartje wind, wat ik benut om naar Isla Canela te gaan (25 mijl). Het blijft druilerig. Het is een puur vakantiedorp met alleen appartementencomplexen. De marina is wat duurder dan de Appa-collega’s, maar ze hebben wel een wasmachine en droger waar ik de volgende ochtend een wasje draai. 

Het weer klaart gelukkig een beetje op en ik ga grotendeels op de motor naar de Guadiana rivier (6 mijl), waar ik voor anker ga bij het plaatsje Ayamonte, even voor de ingang naar de jachthaven. Prima ankeren hier. De rivier stroomt wel flink, maar het anker houdt goed. De rubberboot kan ik afmeren aan de ferry-ponton (hopelijk mag dat) en het plaatsje blijkt een mooie verrassing. Hier blijf ik tot Karin aan boord is en dan gaan we wellicht verder de rivier op.