Noord Ionische Zee en Preveza

18 oktober 2023 - Préveza, Griekenland

Het is 8 uur ‘s avonds. Karin heeft net de gebruikelijke grote pan “groente-stoof” gemaakt, makkelijk voor de 280 mijls tocht van Siracuse naar “ergens bij Korfoe”. Vertrek om middernacht om zo gunstig mogelijke wind te hebben. We proberen een paar uur slaap te pakken voor vertrek. Wat natuurlijk nauwelijks werkt. Toch is het verre van vervelend om om middernacht op te staan, het is volle maan met prima zicht en een heerlijke temperatuur (beter dan overdag, want dan is het nog steeds 30+). Een uurtje uit de kust pikt de noordelijke wind flink op. Dat is te verwachten in de straat van Messina. Plan is om hier zoveel mogelijk van te profiteren, voorbij de straat komen we in de luwte van Calabrië en zullen we een eind moeten motoren. Bij zonsopkomst is de wind al weggevallen, eerder dan gehoopt. Maar goed, het is relaxt motoren in het rustige water onder de beschutting van de “punt van de laars”. Verderop “funnelt” de wind vanuit de Adriatische Zee en wordt ie windkracht 7. Best pittig, de golven worden onrustig en irritant. Af en toe spettert het in de kuip vanaf de zijkant, lekker droog in de kuip zitten lukt niet meer, helaas. Nachtrust ook niet, Karin voelt zich niet lekker. Ik probeer steeds 20 a 30 minuten wat te dommelen, begin me wat zombie-achtig te voelen. M’n plan was om hoogte te winnen en te proberen naar de noordkant van Corfu te komen, naar het eilandje Erikoussa. Dat zou scherp aan de wind lukken wellicht, maar die koers is ons tè oncomfortabel. We mikken op Sivota, op het vasteland net onder Corfu door. Laatste stuk valt de wind weg en op de motor varen we om vijf uur ‘s ochtends de ankerplek bij Sivota binnen. In het donker is het even zoeken naar voldoende ruimte. Anker neer en naar bed. Ongeveer 300 mijl gevaren in 53 uur, waarvan 17 uur op de motor. Niet slecht.

Na een verlaat ontbijt, verleggen we naar de haven, en dan nu…., voor de eerste keer op z’n Grieks…, achteruit afmeren met anker? Nope, hoeft niet, de haven heeft meerlijnen en we leggen, geholpen door de vriendelijke havenmeester, lekker makkelijk boeg vooruit aan op de kade. Plek genoeg, dat zal in het hoogseizoen anders zijn. Sivota is gezellig, met huizen en restaurants rondom de havenkom. Goeie sfeer. Toeristisch, dat wel. Onze eerste indruk van Griekenland is vriendelijk, relaxt, goed verzorgd. Heerlijk zitten op een terras aan het water, weggezakt in comfortabele stoelen met een grote Cafe Latte, een koekje en een glas water erbij. Best uit te houden. Ondanks de verhalen: het is betaalbaar, niet goedkoop. Havengeld 20 euro (geen sanitair, excl. water/elektra), koffie 4,50. Dacht dat veel gemeentelijke kade-ligplaatsen in Griekenland vrijwel gratis zijn? Dat was immers de vergoelijking van de invoering van de Griekse vaarbelasting Tepai (die ik met veel moeite vooraf online heb voldaan, ze maken het je niet makkelijk en de boetes zijn wel fors)? Maar nee, na de invoering van de Tepai zijn de havens ook gaan rekenen lijkt het….. 

Affijn, we liggen prima en het is prachtig. Een paar eilandjes voor de kust, helder blauw water, baaitjes met mooie Παραλία’s. We huren een scooter en met Karin knus op de buddyseat de bochtige “berg”weg (even wennen, die bochten nemen…) naar Parga, met onderweg een bezoek aan Dymokastro. Het laatste is een ommuurde nederzetting uit 4e eeuw BC, strategisch op een heuvel. Hoewel er alleen funderingen resteren, krijg je bewondering voor die ouwe Grieken. De muur is gemaakt van polygonaal uitgehakte stenen, robuust gestapeld. Parga is een badplaats met een oud centrum van smalle straatjes. Mooi zicht daarop vanuit het Venetiaanse Kasteel uit de 11e eeuw, grotendeels een ruïne, waar je heerlijk doorheen kan dwalen (met de scooter iets minder handig vanwege de trappetjes…). We trakteren onszelf op ons eerste Griekse etentje, bij Ostria in Sivota. Goed eten, goede bediening en een dessertje van het huis.

Na een paar dagen is het tijd om verder te gaan. We willen Corfu verkennen. 

Eerste stop is Petriti, een niet zo toeristisch plaatsje met de grootste actieve vissersvloot van het eiland. Twee en half uur motoren, het blijft prachtig weer met weinig wind. In Petriti zijn ongeveer 5 ligplaatsen die je vooraf online moet reserveren via Sammyachts, daarnaast zijn aan de binnenkade nog ongeveer 7 ligplaatsen die niet gereserveerd kunnen worden. Mooi, daar is plek. Prijs voor monohull tot 12 meter € 24,80. De te reserveren plaatsen via Sammyachts kosten 50% meer. Dezelfde faciliteiten: vrijwel geen (nou ja, er is één douche). We horen dat Sammyachts in meer havens een deel van de kade-ligplaatsen onder hun beheer heeft of probeert te krijgen. Wat mij betreft geen goede ontwikkeling.

Geen meerlijnen, dus voor het eerst anker neer en achteruit naar de kade. Ik laat het anker alvast van de boegrol hangen, zodat het voor Karin makkelijker is om het anker te laten vallen. Lastigste blijkt om de goede positie te bepalen. Het achteruit varen gaat veel makkelijker dan ik had gedacht. De ankerketting houdt de boeg recht. Het plaatsen en fixeren van de loopplank is nog het meeste gedoe, daar moet ik wat beters op verzinnen. Nu begrijp ik pas dat een boot met een zwemplatform hier erg makkelijk is (evenals een ankerlier die je vanuit de kuip kan bedienen….). Volgens de havenmeester in Sivota staat Petriti bekend om zijn goede restaurantjes met superverse vis en inderdaad het ziet er goed uit. In de avond zitten we op het terras van Λιμνοπούλα vlak boven het water en gaan met de ober naar de vis-vitrine. Hij wijst ons een mooie Red Snapper aan. Prachtig. Hoeveel weegt ie? 1700 gram (a € 65,- per kg). Hmmm, ik vind het wat veel en prijzig voor ons tweetjes. Heb je een kleinere? Uit de koelkast komt er eentje van 800 gram. Hij accepteert m’n bod van 40 euro na even nadenken (ik kan het niet nalaten, wie niet waagt wie niet wint). Lekkere vis en ze serveren er voor ons een flinke portie groenten bij. Dat vraagt de volgende dag om een flinke wandeling. Langs eeuwenoude olijfbomen (Corfu staat er vol mee) en cipressen, geïntroduceerd door de Venetianen vanaf ca. 1300, en door oude deels verlaten bergdorpjes (waaronder Chlomos) met ook Venetiaanse resten. Terug bij Petriti een duik in zee met een welkome douche op het “strandje”.

Het blijft goed en super-rustig weer. Weinig te zeilen. Gelukkig zijn de afstanden niet groot. We gaan voor anker zo dicht mogelijk bij een pad richting het zomerpaleis van, hoe romantisch, keizerin “Sissi”: Achilleion. Een stijlvol gebouw, prachtig gelegen op een heuvel met uitzicht op Kerkyra (de oud Korinthische naam voor Corfu stad). Renovatie is nog in volle gang en hoognodig na o.a. militair gebruik als ziekenhuis en commando-centrum in WO I EN II. We kunnen hierdoor niet in het paleis, maar wel in de mooie omringende tuin. Daar een contrast in een beeld van een kwetsbare Achilles in opdracht van keizerin Elizabeth en van een strijdvaardige haast onoverwinnelijke Achilles in opdracht van keizer Wilhelm II.

Hoewel we vrijwel onbeschut liggen hebben we een rustige nacht. Nauwelijks golven of deining. Heel anders dan we gewend waren in het Spaanse en Italiaanse deel van de Middellandse zee. Een stukje verder ankeren we in O. Garitsas aan de zuidkant van het oude fort van Kerkyra. Met het bijbootje kunnen we handig aan de wal in het pittoreske kanaaltje tussen het fort en de stad. Kerkyra, smalle straatjes, pleintjes, Venetiaans, Franse galerij, wapperende was, uitstekende koffie, geweldige boerenmarkt bij het nieuwe fort. We willen ook het noorden van Corfu verkennen, maar liggen best bij Kerkyra en pakken de bus naar Ξανθατες (Xanthates, het ont”letteren” kost ons ondanks wat studie nog steeds moeite) en wandelen via Nymfes naar de, verder niet interessante, badplaats Acharavi en daar de bus terug. Eerst een koffie bij de interessante combinatie van café annex tuingereedschapwinkel en dan heuvel op, heuvel af door de olijfgaarden, langs een droge waterval, door een droge vallei etc. Het heeft in de zomer vrijwel niet geregend. Toch is het prachtig groen. In Episkepsi een vullende Griekse Salade, heerlijk tijdens zo’n wandeling. De terugweg gaat langs Gouvia waar een flinke marina is. Zo vanuit de bus te zien hebben we een goede keus gemaakt om daar niet te gaan liggen in de winter. Ook qua weer overigens, want in het najaar zien we veel meer storingen over Corfu trekken dan over de zuidelijker Ionische eilanden.

Voordat het zover is zijn we weg. Zeilend naar Ormiskos Valtou (12 mijl), een prachtige en heel rustige baai van het vasteland. Groen bebost, zoutlagune , lepelaars, vliegende vissen. Dan naar het plaatsje Gaios op het eiland Paxos (15 mijl). De kade met veel restaurantjes ligt beschut door de ligging van een eilandje er vlak voor. Achteruit inparkeren, de voorbereidingen gaan te gehaast. Bij het losmaken van het anker raak ik de schoot, het uiteinde van de ankerlierhendel ligt daarop. Die wipt overboord. Plons. Grrrr….. Nou kan ik het anker niet van de rem halen…. Verzin een list. Een grote dopsleutel biedt uitkomst. Opnieuw manoeuvreren. Gedoe met die loopplank, gelukkig krijgen we wat hulp met aanleggen. Valt op dat de havenkade opvallend laag is en de huizen liggen niet hoger. Daar gaan ze problemen mee krijgen als de zeespiegel stijgt. Nou ja, zal onze tijd wel duren…., wij liggen. Jammer van de hendel denk ik, ergens een nieuwe buis zien te vinden. Karin spoort me aan om in het water te springen en hem op te duiken, ca. 4 meter diep. Ik weet bij benadering wel waar hij viel, maar ja dat is toch zoeken naar een naald in een hooiberg? Toch duikbril op rondzwemmen en, ik geloof het niet, zie hem liggen en kan hem opvissen. Met de ligplaats hebben we ook wisselende ervaringen. Mooi overdag, met een rustig Frans muziekje op de achtergrond van het naastgelegen café. Jammer dat de soort muziek in de avond langzaam verandert. Steeds harder en minder melodie, tot rampestamp om half drie ‘s nachts waarna we de rust extra waarderen. Gasten zijn er overigens nauwelijks. Wat ons betreft geen havenplaats om in het hoogseizoen te zijn, dan kan je beter voor anker, als het weer het toelaat. 

Op de Komoot-app zet ik een wandeling uit naar de zuidwestkust, zwemspullen mee. Het eerste stuk over weg en paden, maar dan wordt het onduidelijk, smal en stekelig. We zetten door, maar makkelijk is het niet en hoewel het water en de omgeving er aanlokkelijk uitziet lukt het niet om te zwemmen. De kust is te steil om naar beneden te klauteren. Beter om er met een boot(je) heen te gaan. Een paar nachtjes Paxos volstaat ons. We gaan naar Two Rocks Bay, vasteland (14 mijl). Prima baai met helder water behoorlijk wat ankerruimte en een strandje. Zestien mijl verder stoppen we in Mytika. Hier zijn, zoals op meer plekken in Griekenland, met Europese subsidie werkzaamheden gestart om een marina te maken, maar het is verre van af en niet duidelijk of dat gaat gebeuren. We kunnen langszij afmeren aan de pier. Het plaatsje zelf is slaperig. De taverne is open voor een drankje, we moeten wachten op de bazin, die is even weg.

Het weer wordt een dag of wat slechter met onweer, wind en regen. Fijn om dan bij Preveza te liggen. Het is maar 8 mijl varen vanaf Mytika en we proberen het hele eind te zeilen. Dat lukt bijna. Aan de kade liggen lijkt me geen goed idee, bij deze wind veel te onbeschut en onrustig. In de marina wordt het ook niet, die vraagt in het laagseizoen 69 euro per nacht… Onze keus valt op de ankerplek ten   noorden van de marina. Is goed liggen en je kan met het bijbootje afmeren in de vissershaven. Eén van onze 6kg gasflessen is leeg en we kunnen deze niet omruilen in het buitenland. Moet dus hervuld worden, maar officieel is het in Europa verboden om buitenlandse flessen te vullen (gekkigheid). Via een camperforum heb ik een lijst met gasvuladressen die er geen probleem van maken. Er is er één in Preveza. Wij met de gasfles erheen gesjouwd. Hij gaat het proberen en z’n vader brengt de fles speciaal voor ons naar het vulstation, zodat we hem morgen weer op kunnen halen. En de volgende dag staat ie gevuld klaar. Top. Preveza is minder groot dan ik had verwacht, qua architectuur niks bijzonders, maar heeft alles wat je nodig hebt. Op ons favoriete terras legt de ober ons uit dat je hier geen Latte Macchiato moet bestellen, want dan begrijpen de Grieken het niet. Latte is namelijk een grote koffie met melk en Macchiato een kleine. Dus wat wil je nou, groot of klein? Endaxi, we bestellen voortaan een Café Latte. Of een ijskoffie, de zgn Frappe. Die heeft Nescafé uitgevonden: Geschudde oploskoffie met ijs, met of zonder melk. En, wat de Grieken betreft, lekker veel suiker. Succesformule, niet verkeerd als het buiten 30+ is.

Griekenland bevalt ons wel. Veel haventjes, korte afstanden. Mooie natuur. Veel cultuur/historie. Gezellige plaatsjes en vriendelijke mensen die, zoals we het tot nu toe hebben ervaren, nergens een probleem van maken. Wel lastig dat Grieks (maar de jongeren spreken Engels). En we hebben perfect weer, ben benieuwd hoe dat zich dat ontwikkeld in november en de winter.

Foto’s

1 Reactie

  1. Paul:
    18 november 2023
    Prachtig! Ja, Griekenland is zo gek nog niet.
    Ont”letteren? Dat moet ik even opzoeken ;).