Sao Jorge (en Horta/Faial)

We varen eerst een stuk voor de wind tot de zuidkant van Terceira en dan halve wind naar Sao Jorge. Zolang we onder beschutting van de kust zijn is het ondanks de stevige wind, prima te doen. Voorbij Terceira wordt het wat wilder en spoelt er af en toe water door het gangboord.  Misschien nog iets teveel zeil op, maar wel een lekkere snelheid. Nog met licht zijn we bij Sao Jorge, nu aan de wind naar Velas en geen last van golven meer. Wel last van valwinden van het eiland, we hebben nu duidelijk teveel zeil en maken flinke zwiepers (of dat komt door Paul, want die staat aan het stuur 🤪). Het gaat allemaal nog en we varen zo nog even door en het laatste uur in het donker op de motor. Velas is een kleine haven, er zijn wel een paar boxen vrij, maar het lijkt me beter om aan te leggen aan de kade, want dat is volgens de pilot de “ontvangstplek” en is ook goed verlicht.

Weer aangekomen op een nieuw eiland en een goed verlopen zeiltocht. Welkomstbiertje verdiend.

‘s Ochtends zegt de havenmeester dat we in een box hadden mogen afmeren. Zo is het in elke haven weer anders… Vandaag Velas te voet verkennen. Het haventje is leuk gelegen tegen een steile klif aan. Het plaatsje is okay. Van aardschokken merk ik niks, terwijl die er volgens de seismografische dienst toch bijna elke dag zijn, weliswaar licht. Goed om de waarschuwingen van de Azoreaanse Overheid in de gaten te houden (SRPCBA Information to the Population).

Morgen gaan we hier weg om Peter Cafe Sport op Horta te kunnen bezoeken. Het is nu of nooit, morgen is het bezeild, daarna niet meer. Het is niet zover naar Horta, zo’n 20 mijl, maar de voorspelling is windkracht 7 (met wellicht uitschieters naar 8) en golven van 4 meter. De koers is tussen aan de wind en halve wind en bij Sao Jorge krijgen we beschutting van het eiland. We gaan het doen. Paul en ik bereiden ons op de zeiltocht voor. Er moet zwaar gereefd worden en we zetten daarom de extra voorstag er op, waar we de werkfok op aanslaan. Op aandringen van Paul vervang ik toch maar het “touwtje” (van dyneema, houd ik vol) aan de halshoek door een zwaardere softshackle. De werkfok is maar 14m2 en beter hanteerbaar en met naar verwachting betere zeileigenschappen dan de diepgereefde genua. Het is de eerste keer dat ik deze ga gebruiken op zee. Wel eens geoefend op de Grevelingen bij windkracht 4, maar verder niet. Ben benieuwd hoe het zal gaan.

Nou, het gaat prima. Zelfs Karin vind het een heel prettige oversteek naar Horta en dat wil wat zeggen. Ja, de golven zijn wel 4 meter, maar gelijkmatig en het waait hard, maar niet zó hard. We hebben precies genoeg zeil op.

Het is zaterdag, dus geen havenmeester. Ik heb geen zin om daar langs de receptie-kade te gaan/blijven liggen en vaar direct naar de kade waar we eerder ook al langs een boot afmeerden. Die is inmiddels niet meer vrij, maar een andere boot kunnen we goed naast. Terwijl we dat aan het doen zijn komt er een motorfiets aangescheurd en worden we toegeroepen wat we denken dat we aan het doen zijn. “Je gaat toch ook niet bij iemand anders z’n huis binnen zonder te kloppen”?

Blijkt de havenmeester te zijn. Kennelijk opgeroepen door de securityguard. Hij kent ons wel van de vorige keer, alleen maar goeds uiteraard. Ik vraag of hij een plek voor ons heeft. Antwoord is “No Captain”. Hmmmm…. Na even heen en weer praten mogen we hier gelukkig toch afmeren. Mooi, want het welkomstpilsje bij Peter Cafe Sport lonkt. Dat smaakt ons goed. Erg sfeervol (wel jammer dat de bar nogal beperkt is).

Na een heerlijke pastel de nata bij Padaria Popular in Porto Pim beklimmen we Monte da Guia. Ook treffen we een goede dag om de wandeling rondom de grote krater te maken. We pakken er de taxi heen. Het is droog, maar heeft veel geregend en het pad is een “ietsiepietsie modderig” “hier en daar”. Dat wil zeggen : voetje voor voetje en oppassen waar je ze neerzet om niet onderuit te gaan… De krater rond, duurt zo wel even. Je kan al rondlopend de kust van het hele eiland zien. Het is mogelijk om terug te lopen naar Horta, 12 km lopen en 900 meter dalen. Lijkt me wel wat, Karin ook en Paul gaat ook maar mee (die had misschien liever een taxi genomen 😉). We lopen hele stukken via een niet gemarkeerd pad dwars door weiland en met kuilen van koeienpoten en omgeploegd door een tractor. Enfin, we komen er, en kunnen gelukkig even uitrusten bij een leuk cafe (waar we dan wel een stukje voor moeten omlopen). We voelen onze voeten. De volgende dag maar even geen wandeling…

Ik zou graag naar Graciosa willen, maar gezien de wind is dat geen goede optie helaas. Ik heb gehoord dat dat eiland toch weer anders is dan andere, met eigen mensen en gebruiken…. Iemand anders zei dat ook al, dat ze allemaal anders zijn. Tsja nou ja, ze zijn allemaal vulkanisch en groen en…. de overeenkomsten zijn óók overweldigend. Graciosa slaan we over.

We zeilen vrij relaxt terug naar Velas met alleen een gereefde genua en meren direct af in de box. Daar gaat het vervolgens nog best tekeer. Goed dat we stootwillen hebben, eentje wordt er lek gedrukt. 

Zeilweer is het niet. Nat en veel wind. Tijd om het eiland te verkennen. De bus is hier geen optie, we kunnen een auto huren in een straatje bij de haven. Volgens de website gratis cdw. Kost moeite om die ook te krijgen, maar uiteindelijk krijgen we zelfs de sdcw (volledige dekking). Blijft een cowboy-business die autoverhuur-verzekering. 

Eerste stop de kaasfabriek. We twijfelen even of dat wat is, maar we krijgen een leerzame rondleiding in operatie-kleding en zien een paar beroepen waar we het bestaan niet van wisten: kaaskorstschaver en kaastrimmer. De eerste schraapt de buitenlaag van de waslaag van de gerijpte (ongepasteuriseerde) kaas af. Het synthetische afval gaat vervolgens naar de varkens… die eten alles…   De kaastrimmer zorgt dat een stuk kaas precies op de gram nauwkeurig op een met de supermarkt overeengekomen gewicht komt door er stukken af te snijden/schaven. Ook mooi is dat er een proefpanel is (een broederschap, meestal oudere ervaren mannen) dat elke batch proeft/beoordeelt en aangeeft of het voldoet aan de eisen voor de appellatie Queijo de Ilha de Sao Jorge. Wij vinden vooral de 4 maanden oude versie erg lekker.

Tweede stop Faja do Ouvidor, een vlak stuk kust onderaan de steile kust waar prachtige en ruige natuurlijke zwempoelen zijn tussen de lavarotsen. Spectaculair. Zeker nu de golven op de kust beuken en over de rotsen heen slaan. Het is geen zwemweer helaas, we moeten schuilen onder de rotsen om niet alsnog doorweekt te worden van de regen.

Lunch bij een wat hoger gelegen restaurant, met nou niet zo hoogstaand eten, gelukkig zitten we droog en hebben een mooi uitzicht. 

Daarna naar Calheta. Onderweg zien we veel Azoreaanse Goudvinken (??) over de weg fladderen. Calheta heeft een haventje met wat kademuren, maar zo te zien is dit alleen geschikt bij rustig weer zonder golven. Allemaal nogal troosteloos in de regen. De volgende dag belooft gelukkig goed weer.

Met schemering staan we op en varen de haven uit naar Angra. 52 mijl halve wind, alleen op de genua, 5bf, half bewolkt. Kan slechter. Wel wat last van de golven, uit verschillende richtingen, nadat we uit de beschutting van de eilanden komen. Het is na vijven, geen havenmeester. Ik verwacht dat we wel aan de kade kunnen liggen voor de receptie, maar die heeft meer gaten dan muur, dat wordt niks. Desnoods gaan we buiten ankeren. Eerst kijken of er toch een lege box is. We manoeuvreren langs het baggerschip en zien geen lege plekken, maar verderop toch eentje waar we ons net in kunnen wurmen. Inmiddels is het bijna donker. Op de kant eten bij een gezellig restaurant “Tasca das Tias”. We zien enorme T-bonesteaks voorbijkomen, maar we houden het op armeluisvoedsel (Alcatra de Carne).

Nog een ochtend Angra voordat we naar Praia da Vitoria gaan, Paul vliegt overmorgen terug naar Nederland. Ontbijt in een heerlijk zonnetje. Ik heb nu ook even tijd om een videootje af te maken wat op het jaarclubweekend wordt getoond waar ik niet bij kan zijn.

Nog 10 mijl naar Praia. Rustige wind en bezeild. Heerlijk. ‘s Avonds nog wat afscheidsbiertjes in het dorp. We beginnen bij een boekenbeurs, in een prachtig cultureel centrum, met een onwaarschijnlijke verzameling bekende goede boeken, waar ook een “troubadeuse” gevoelige Portugese liederen zingt waar we niks van verstaan. Paul’s vlucht is gerescheduled (nogal gedoe), hij moet al vroeg op het vliegveld zijn. We staan in het donker op om hem uit te zwaaien en een paar uur later zwaaien we zijn vliegtuig na wat over ons heen vliegt. Het was erg gezellig en we hebben best veel gezien en gedaan, een mooie twee weken.

De haven van Velas

• Makkelijk binnenlopen ook ‘s nachts
• Redelijk beschut, er kunnen wat golven binnenkomen
• Vrij klein maar wel een aantal plekken voor passante
• Tijdelijke kaart steiger en douches te verkrijgen bij de security guard die te vinden is op het haventerrein achter de poort (bij de ferry-terminal)

To Do

Wandelingen

• Wandeling bij Faia dos Cubres (niet gedaan)

Overig

• Natural Pools bij Faia do Ouvidor. De mooiste van heel de Azoren (voor zover we hebben gezien)
• Kaasfabriek Beira
• Igreja de Santa Barbara

Tips

• Auto huren (bv bij Azoreanway, let op de discounts vermeld op de site)
• Seismologische waarschuwingen van de SRPCBA Information to the Population in de gaten houden