Faial, Horta

1 oktober 2022 - Horta, Portugal

Van Lajes naar Horta is niet zo ver. Maar 20 mijl, dat is ook wel weer eens lekker. Karin vindt dat zelfs de perfecte afstand… Niet zo veel wind, we kunnen maar een klein stuk zeilen. Hé, wat zijn dat toch voor gekke paarsblauw doorschijnende zakjes op het water? Ik zie er tientallen. Opgeblazen ……??? Ik schep er eentje uit het water. Er zit een lange blauwe sliert aan. Lijkt een kwal of zo. Internet biedt uitkomst: het is een Portugees Oorlogsschip, die laten zich voortbewegen op de wind en zijn bijzonder giftig. Dit is nog geen volwassen exemplaar. Eng spul. We speuren naar walvissen, maar helaas, zo makkelijk zijn die niet te zien. Wel een groep dolfijnen. Horta komt in zicht, laatste stuk op de motor en melden bij de receptie. Iemand helpt ons daar even vast te leggen aan de kade. Maar de receptie is al dicht en onze helper blijkt een beveiliger te zijn die ons instrueert om hier te blijven liggen. Ben ik niet zo blij mee, maar keus hebben we niet. Getijverschil is ongeveer een meter, dus dat valt mee, met wat langere lijnen liggen we okay voor de nacht. Nu een pilsje aan de wal. Eerste indruk is wat rommelig, later verkennen we Horta verder.

Ik wil graag een beschut plekje voor de komende dagen, want Gaston zou windstoten van 50 knopen kunnen geven. Er zijn steigers en ook een kademuur waar boten langs liggen en het ziet er behoorlijk vol uit, en dat in het naseizoen. De havenmeester heeft geen box vrij voor ons, het beste wat hij kan doen is naast een boot halverwege aan de kade. Die ziet er gehavend en verwaarloosd uit, niemand aan boord. De reling hangt ernaast. Later horen we dat die boot, net als verschillende andere boten, er al 6 jaar ongebruikt ligt. Zo raakt een haven snel vol. Raar dat ze daar geen maatregelen tegen nemen.

Ik maak meerdere lange lijnen vast aan de kade. Voor alle zekerheid leggen we met hulp van een bootje van de haven ons anker uit. Met een triplijn om hem weer te kunnen lichten. Ketting strakgetrokken met de ankerlier. We liggen prima.

Achteraf viel de wind mee. Het waaide flink maar niet harder dan 35 knopen en geen golven of deining in de haven. Maar “better safe then sorry”. Na een paar dagen gaat de wind liggen en kan ik met de triplijn het anker probleemloos lossen en naar de boeg slepen, waarna ik ketting en anker binnen kan lieren.

Horta heeft het karakter van een groot dorp. Met diverse 19e eeuwse stadspaleizen, dat wel (en gelukkig zijn/worden veel daarvan nu gerestaureerd). Die zijn gebouwd in een periode van flinke economische groei, die gestimuleerd werd door de daar neergestreken Amerikaanse consul Dabney. Als enige van de Azoren eilanden heeft Horta een grote redelijk beschutte baai, en was daardoor al vroeg centrum van handel over zee.

Nu strijken er zeilers neer komend vanuit de Carieb. Verschillende daarvan zijn hier blijven “hangen” (vandaar ook verschillende aftandse zeilboten in de haven). En zeilers lusten wel een borrel en een biertje… , waar Jose Azevedo (bijnaam Peter) dienstbaar aan was door het nu wereldberoemde Cafe Peter Sport te openen. En inderdaad, het is een bezoek waard (en nog één, en nog één,….).

Zou het voor ons wat zijn om hier te wonen? Ach het kan nooit kwaad om eens te kijken. Er staat een mooi huis te koop. Via een Nederlandse makelaar en van een Nederlandse. Dat praat toch makkelijker dan Portugees. Prachtig huis, met uitzicht over de haven vanuit de veranda aan het grote terras met prachtige palmen etc…. Heel wat geleerd van het babbelen met de makelaar, die ons ook meenam naar Casa de Cha, een in een achteraf straatje verstopt theehuis/vegetarisch restaurant met heerlijke tuin.

We laten het huis toch maar aan ons voorbijgaan, het is te snel, zo’n eiland als Faial heeft zijn beperkingen en het is best nogal ver weg.

Er valt regelmatig wat regen met laaghangende bewolking, veel lange wandelingen worden het niet, maar we gaan er wel op uit om de Capelinhos vulkaan te zien. Die is vrij recent ontstaan: 1957/1958. Vervoer: een e scooter. Heerlijk rustig. Iets tè rustig naar mijn idee, helling op soms max. 15 km/uur. We zitten er wel met z’n tweeën op en we zijn natuurlijk erg zwaar 🤪. Volgens de verhuurder kunnen we er mee heen en terug naar de vulkaan, als we geen omwegen maken. En ja, het lukt. Precies 0% accu-capaciteit over aan het einde vd rit…, we moeten hem bijna naar z’n stal praten. De vulkaan is kaal en grauw, overal vulkaangruis. Er is een mooi geconstrueerd ondergronds museum bij, waar de ontstaansgeschiedenis, overigens vrij simpel, wordt getoond.

We gaan nog terugkomen in Horta, althans dat is de bedoeling, met Albert en Paul. Daarvoor gaan we eerst naar Terceira waar ze zullen landen. Dat is nu nog wel zo’n twee weken, maar we willen wel graag het hele stuk zeilen met een prettige wind en golven. Pakken wat je pakken kan is het devies, en de mogelijkheid dient zich aan. Uitchecken bij het havenkantoor, die ook de haven van Angra de Heroismo op Terceira voor ons belt om te vragen of we daar de volgende avond naar binnen kunnen. Helaas, als we na vijven komen zijn ze er niet meer, er zijn werkzaamheden in de haven en dan moeten we buiten ankeren. Dat is volgens hen geen probleem. Nee, voor hen niet nee. Jammer dat ze niet nadenken over de weerberichten en omstandigheden. De ankerplaats is namelijk niet beschut voor zuidenwind en in de nacht waait ie vanuit ….je raadt het al, het zuiden, en gaat toenemen tot windkracht 7… Gelukkig is er op Terceira ook een andere haven, nl. Praia de Vitoria die wel goede beschutting biedt. Daar gaan we heen, 80 mijl, dat wordt om half vijf opstaan om er voor donker te zijn.

De haven