Pico

Karin heeft een pan eten gemaakt voor twee dagen en we gaan ‘s avonds om 9 uur liggen om te proberen wat slaap te pakken voordat we weggaan uit Ponta Delgada, Heb niet het idee dat daar iets van is gekomen als ik om 1 uur ‘s nachts op de klok kijk. Was weer live muziek in de haven en sowieso slaap ik moeilijk in als ik weet dat ik zo vroeg op moet. Eruit dan maar. Om half twee varen we de haven uit richting Horta (of afhankelijk van de wind, eventueel Pico of Terceira), 150 mijl als het meezit. De wind is nog zwak en nog niet gedraaid: motoren. Prachtige nacht, grotendeels onbewolkt en een maantje. Mooie sterrenhemel. 

Na een paar uur is de wind, tegen de voorspelling in, onveranderd. Geduld… Dan komt er net voldoende wind om op de zeilen voortgang te maken. Ca. 10 knoop wind, maar nog niet gedraaid, aan de wind en niet de goede kant op. Lijkt ook wel of we stroom tegen hebben? Wind zakt zelfs weer een beetje. Zo komen we er niet: motor bij en genua in. De golven werken niet mee. Die staan op de kop en remmen de boot af, er staan meer golven dan zou horen bij de huidige wind. De wind draait een beetje trekt wat aan, we proberen weer wat te zeilen, maar snelheid zakt onder 3 knoop en de koers is ook niet je dat. En zo modderen we maar door. Gaat niet snel en het meeste op de motor. We blijven stroom tegen hebben lijkt het, of zijn het de golven. Hoe het ook zij, op de motor halen we niet meer dan 5 knoop over grond. Soms grootzeil erbij, soms ook weer indraaien als het gaat klapperen. Vermoeiend varen. Zaterdagnacht is donker, helemaal bewolkt. 

Als Karin me om 01:00 uur roept om af te lossen voel ik me niet erg lekker, maar sta wel op. Is het zeeziekte? Ik weet het niet, toch maar een pilletje erin. Steeds 20 minuten liggen en dan weer koers checken, zo nodig wat met de zeilen doen. Begin van de avond was al duidelijk dat de windrichting niet gunstig is om naar Terceira gaan, ik heb nu ook geen zin om door te varen naar Horta. Liever naar Lajes do Pico. Maarrrr…, kunnen we daar naar binnen? Volgens het stel, uit Amsterdam, wat achter ons lag in Ponta Delgada liggen er rotsen voor de ingang (vanwege de storm Lorenzo in 2019 of recente vulkaanactiviteit?) en werd hun afgeraden de haven in te gaan. Onze pilot uit 2021 geeft instructies hoe aan te lopen en waar afmeren, geeft niet aan dat het problematisch zou zijn. De Reeds Almanak noemt Lajes do Pico helemaal niet… We gaan het gewoon proberen. Er staan geen hoge golven en we komen met hoogwater aan. Althans, dan moeten we nu wat vaart minderen om zowel met licht als met hoogwater aan te komen.

Langzaam varen we de haven in. Het blijkt geen probleem. Ja er liggen rotsen en je moet niet te dicht om de pier heen die ze aan het herstellen zijn van de stormschade, maar er ligt ook betonning en de bezoekerssteiger ligt net om de hoek van de kade. Nou ja, steigertje. Plek voor 1 boot. En dat zijn wij. 

Het papierwerk verloopt hier soepel. Hij zoekt ons op in zijn systeem en that’s it. Heerlijk, die kleine havens. 

Ondertussen voel ik me helaas niet beter. Aanhoudend last van m’n maag/darmen en de volgende dag voel ik me nog erg moe. Ik sleep me het walvismuseum in. Indrukwekkende film over de walvisvangst hier, tot 1984. Elke week vingen ze 1 a 2 potvissen. Met roei/zeilboten (deze whalehunters zijn overigens prachtig ranke boten, waar ze nu nog wedstrijden mee varen) Zowel vangen als verwerking ging vrijwel allemaal met de hand. Alleen potvissen, omdat die blijven drijven op het water nadat ze doodgestoken zijn…..(door de olie in hun hoofd) en ze die achter de boot naar de haven konden slepen. Het was de bron van inkomsten hier.

Nu is walvis- en dolfijnspotten belangrijke business in dit prettige dorp. Gelukkig niet zo grootschalig als in Ponta Delgada. Hier alleen met rib’s en onder deskundige begeleiding van biologen. Eentje daarvan houdt ‘s avonds een interessante presentatie over walvissen. Een potvis duikt 2000m diep (waarbij de longen inklappen, zodat er geen lucht meer in zit) en slaapt 15 min. per dag, verticaal drijvend onder het wateroppervlak. Ik vraag haar over de Orca-“interacties”. Van Charles, mede Bru-lid die we tegenkwamen in Viana do Castelo, kregen we net bericht dat zij aangevallen zijn door Orca’s en met flinke roerschade en water makend naar A Coruna zijn gesleept. Volgens haar zijn het echt aanvallen, die waarschijnlijk voortkomen uit één of meer slechte ervaringen van Orca’s met zeilboten in de Middellandse Zee. De Orca’s onthouden dat en geven het door aan andere groepen (pods / families). Op de Azoren zijn weinig Orca’s, voor ons wordt het tzt wel opletten in de straat van Gibraltar!

Met de bus gaan we naar Piedade. Daar is een rondwandeling. Eerst een koffietje op het plaatselijk terras. Dan een paraplu en een paar vuilniszakken scoren bij de kruidenier (het plenst) en we lopen naar de kust. Daar gaat het kustpad al snel over in grillige lava. Klauter de klauter, weer een mooie ervaring. Uiteindelijk komen we aan bij de  vuurtoren en zwemmen we in het plaatselijke natuurzwembad tussen de rotsen en rusten uit op de ligbanken met parasol die speciaal voor ons lijken klaar te staan. Kan slechter. Die rondwandeling breken we lekker af en bellen hiervandaan de taxi.

Om andere plekken op het eiland te zien huren we een auto voor een etmaal. We verkennen Ribeirinha, Lago de Capitao met prachtig uitzicht op het plaatselijke vulkaan”tje” van 2351m hoog, (“Pico” genaamd, hoe kan het ook anders). Sao Roque met zijn walvisverwerkingsfabriek, Madalena wat niks voorstelt (behalve de ferry-verbinding met Faial tegenover). Terug lopen we een deel van de 900 m hoog liggende meren-wandeling. De wandeling gaat gewoon over een asfaltweg, maar van het pad af is het mooi en mysterieus met de laaghangende bewolking. 

Het beklimmen van de vulkaan laten we maar even voor wat het is. Misschien iets om met Albert en Paul te doen?

Elke dag kijken we hoe het weer zich ontwikkelt. Gaston komt eraan met flinke westelijke wind. Geen goed idee om hier te blijven liggen, aan het gammele steigertje. Grotere golven uit het westen kunnen gemakkelijk over de ondiepte (die voor de haven ligt) aan komen rollen en dan liggen we hier waarschijnlijk niet veilig en zeker niet comfortabel. We gaan naar Horta.

De haven

• Lajes do Pico alleen met licht naar binnen. Betonning en plotter (wij gebruiken de Navionics app) goed volgen.
• Slechts 1 bezoekersplaats in een knusse haven
• Redelijk beschut, maar deining/golven uit west vinden zich wel een weg de haven in
• Geen wifi-bereik, geen douches (koude douche bij het natuurbad, of zoals de locals na het zwemmen met een slang op de kade)
• Makkelijk in- en uitchecken

To Do

Wandelingen

• Rondje vanuit Piedade. Vanuit Piedade naar noordkust daarvandaan kustpad naar Farol Ponta da Ilha, via Mahenha terug naar Piedade
• Rondom Lago de Capitao (op z’n mooist als de zon opkomt)

Overig

• Walvismuseum in Lajes
• Walvisverwerkingsfabriek in Sao Roque (informatiever dan degene in Lajes
• Espaco Thalassa is “the place to be” voor walvis- en dolfijnspotten. Grote kans om walvissen te zien doordat ze gebruikmaken van walvis spotters in uitzichtpunten op het eiland.

Vervoer:

• Bus heen en taxi terug. Of een auto huren.

Overige tips

• Restaurant Fonte Tavern in Lajes