Ibiza & Formentera

Het avondeten staat vroeg op tafel en om halfacht varen we weg van de dag ankerplek bij Altea richting Formentera. Zo’n 70 mijl, en er is wind dus we kunnen gelijk zeilen. Heerlijk. Had ik niet verwacht, er zou pas over een paar uur wind komen en van de andere kant. We profiteren ervan. Zelfs nog flink reven ook, moet niet gekker worden. Zal wel te maken hebben met het effect van Cap Negre. Er staan ook best flinke en irritant warrige golven. Na een paar uur verder van de kust draait de wind naar de voorspelde richting, wordt het rustiger en zeilen we kalm naar Formentera. Nou ja, kalm….. ten zuiden van ons een bliksemflits, en nog één, en …. , steeds meer en steeds wat dichterbij. Recht boven ons is het helder en de maan schijnt. Mooi, maar het voelt niet lekker. Onweer vind ik maar niks. Ik haal de gevlochten koperdraden tevoorschijn, bevestig die aan de stagen en hang ze in het water. Dat brengt de kans op een blikseminslag omlaag en in het geval van een blikseminslag geleiden de draden de ontlading wellicht een beetje. Meer kan ik niet doen, we hebben immers geen metalen kiel. Ook maar de ipad enzo in de oven (kooi van faraday). Gelukkig blijft het onweer op afstand. ‘s Ochtends komen we aan in Cala Saona.

Er liggen een paar andere boten, maar het is niet druk en we laten het anker zakken in het superheldere turquoise water. Je krijgt haast hoogtevrees als je erin kijkt, zo helder. De boot zweeft in het water. Mooi plekje en gelukkig is er beschutting voor de swell van noordoost, we liggen heerlijk rustig. Afgezien dan van een groot formaat luxe motorboot, die een stel jongens van pa heeft geleend of zo, en verder vol staat met op luide muziek swingende jonge meiden….. Gelukkig vertrekken die weer naar de haven en slapen we rustig. Da’s fijn, want afgelopen nacht heb ik weliswaar af en toe m’n ogen dichtgedaan, maar niet geslapen. Prachtig weer. Na een dure kop koffie in de strandtent van het helaas vrij lelijke hotel lopen we 6 km naar het hoofdstadje van het eiland: « Sant Francesc ». Beetje saai binnenland, zand en pijnbomen met verspreide vakantiewoningen. Geen hoogbouw en het plaatsje is best gezellig. Volgende ankerplek is Platja (jawel ze spreken hier Catalaans) de ses Illetes. Een prachtig wit langgerekt zandstrand. Zat plek en veel luxe motorjachten en enorme catamarans (veelal drie verdiepingen hoog…, geen gezicht, heeft niks meer met zeilen te maken). Met Abaloontje zeil ik naar het eilandje ‘s Espalmador. Heel mooi en goed beschut baaitje. Op onze ankerplek schommelen we wel wat, want het is erg open en door langsvarende ferries en speedboten, maar zolang de fles wijn op tafel blijft staan, is het okay. 

Een klein stukje verder liggen we helemaal alleen bij « Playa Es Bol Nou », ook alweer in turquoise water en hier tussen de geel-oranje gekleurde rotsen. Heerlijk. Vouwfietsjes met het bootje naar de kant en fietsen naar Ibiza stad. Beetje saaie rit. Onderweg talloze billboards, die alle bekende DJ’s aankondigen. Dat gaan wij overslaan. Ibiza stad blijkt een interessant historisch centrum te hebben met een fort, smalle straatjes en een paar mooie gebouwen. Verder is er een nieuwer gebied aan de (lelijke) haven met talloze restaurants. Het is volgestampt met terrasjes. Nu geen mens te zien. Waarschijnlijk ligt iedereen aan het strand. ‘s Avonds zal het tsjokvol zijn, veronderstel ik. Wij fietsen terug naar ons mooie en heerlijk rustige baaitje. Een verfrissende duik, de watertemperatuur is prima. Lekker. Even later aan boord ben ik m’n bril kwijt. Grrrr…. het zal toch niet dat ik hem ophad bij de duik? Niks van gemerkt. En ja hoor, met de duikbril op zie ik hem schitteren op de bodem. 

Een stukje verderop zijn nog wat baaitjes. Leuk om te zien hoe dat eruit ziet. Zwemspullen mee en een pad zoeken langs de kust. Langs een steile klif de heuvel over, de zweetdruppels staan weer op t voorhoofd. Wordt beloond met mooi gezicht op de baai, waar een paar gigantische motorboten liggen en een strand met een onafgebroken rij bedden, met dikkere matrassen dan wij thuis op ons bed hebben liggen. Na een nacht feesten moet je natuurlijk uitrusten….

Ik lees dat er aanstaande zondag festiviteiten zijn in Santa Eulalia wegens Spaanse moederdag (Spaanse moeders schijnen extra bijzonder te zijn). Mooie naam trouwens « Eulalia », het is vast een feestelijk plaatsje. Afijn, ook handig om onze watertanks te vullen, dus voor 2 nachtjes gereserveerd in de haven. Goeie haven en ongelooflijk wat een speedboot« jes » hier liggen. Overtreffende trap. Ook verschillende bootjes met de Nederlandse vlag. De (niet zo) Kleine Jongen uit Amsterdam, de Pollo Loco uit Loosdrecht, etc. Het plaatsje is okay, maar niet bijzonder. De festiviteiten zijn een markt met gemotoriseerde grasmaaiers en bladblazers e.d., auto’s en paardendressuur. Echt iets voor moeders….
Water is niet zo makkelijk op de Balearen. Er valt niet genoeg regen, dus het water wordt gemaakt in ontziltingsinstallaties. Op de stranden zijn er geen douches (tenzij in de strandclubs) en de havens rekenen een fors bedrag voor het gebruik van water. Kan me echter moeilijk aan de indruk onttrekken dat het voor de marina’s een goede smoes is om wat extra’s te verdienen, gezien de prijzen die ze ervoor rekenen. In Santa Eulalia valt het mee, 5 euro per m3, hoewel jammer dat ze naar boven afronden per m3.

Tegen de klok in varen we verder rond Ibiza, naar Portinatx. Meer motoren dan zeilen, hmmm…. terwijl we het eiland ronden draait de tegenwind met ons mee … Arome is het enige weermodel dat dat voorspelt heeft, die gaan we dus vaker gebruiken. In Portinatx willen we een paar dagen blijven. Het is een gezellige en goed beschutte baai, behalve met wind en swell uit Noord. En, je raadt het al, na een okay nacht draait de wind naar Noord en moeten we hier weg. Jammer, dan maar verder rond het eiland varen en beschutting voor de harde noordenwind zoeken bij Sant Antony de Portmany. Irritante golven, geen lekker tochtje. Begin van de middag aangekomen, blijkt er weinig plaats te zijn om te ankeren. Het is een grote baai, maar bijna helemaal volgelegd met, nu onbezette, meerboeien. We kiezen een plekje tussen de velden in en liggen niemand in de weg. ‘s Avonds laat in het pikkedonker geklop op de boot. Iemand van de marina die vindt dat we in hun boeienveld liggen en dat mag niet van hem. Hij stuurt de Guardia Civil? Nou, we gaan nu niet in het donker weg, we zien morgenochtend wel. 

We hebben het hier ook wel gezien, de plaats is wat vervallen. Niet zo pittoresk, en we hebben een ruime voorraad boodschappen gehaald bij de Lidl. We gaan door naar Cala Codolar. Weer een prettige verrassing, het is een kleine baai maar we zijn de enige boot en kunnen rustig tussen de rotsen vlak voor het strandje liggen. Idyllisch. Net voorbij het Posidonia (zeegras). Dat is beschermd en verboden om in te ankeren. De Donia-app geeft duidelijk weer waar die Posidonia velden liggen, maar het water is ook helder zat om te zien waar zand is en waar niet. Hier blijven we een aantal dagen liggen. Vlakbij heeft de oprichter van Cirque de Soleil een optrekje en daarnaast heeft hij, illegaal, een soort Stonehenge laten neerzetten en een ander intrigerend kunstwerk met twee open deuren. Een motorboot met feestgangers bezoekt « onze cala »,  we hebben er weinig last van. Gelukkig zijn we met ons bijbootje niet vlak langs gevaren, want er hangt een jongedame half overboord. Waarschijnlijk een gevalletje van teveel alcohol op een lege maag… Wij slaan een drankje over bij het naburige vakantiepark (nadat we gezien hebben dat een glas plat water 9 euro kost en een biertje het dubbele…), en lopen verder naar een leuke chiringuito aan het strandje van Cala Escondida. 

De wind blijft overwegend uit het noordoosten waaien, maar het zit even mee en hij gaat tijdelijk plaats maken voor zuidoost. Daar moeten we dan maar van profiteren om naar Mallorca te gaan (ca. 70 mijl). Timing had beter gekund, want er komt pas eind van de middag wind en morgenochtend draait ie terug…..we hebben inmiddels patent op nachtzeilen…. We gaan vast een stukje op weg en stoppen overdag in Cala Bassa. Ook alweer een mooie baai.