Golf van Biskaje

Camaret is een prettige plek om te wachten op goede wind voor de oversteek van de Golf van Biskaje. We liggen hier aan een meerboei en roeien steeds naar de kant, soms best pittig met hardere wind. Fijne wandelingen langs de kliffen en de “stapel erwtjes” (Tas de Pois) liggen er mooi en vervaarlijk bij. Maar de wind blijft onstandvastig. Het valt op dat het in het zuidoosten van de Golf vaak windstil is en de tijdsduur dat de wind uit een goede richting waait is steeds minder dan 24 uur terwijl de overtocht ongeveer 60 uur is… Om richting Bilbao te gaan kunnen we beter naar Zuid Bretagne en van daaruit oversteken, of desnoods wat meer mijlen maken en via La Rochelle zeilen. De wind draait een tijdje naar het westen, dus na 6 nachten in Camaret vertrekken we naar Zuid Bretagne (en betalen 7 nachten want dat is goedkoper…).

Onderweg besluiten we om te stoppen in Loctudy, omdat de wind gaat wegvallen en we geen zin hebben om een nacht door te gaan. De Reeds Almanac geeft Loctudy twee van de drie sterren, maar ons is het drie sterren waard. Leuk gelegen met een veerboot naar het, inmiddels, schiereiland Ile Tudy. Die veerboot halen we overigens net op tijd, na een leuke wandeling van 20 km via Pont l Abbé. Met onze boot 500 meter aan de overkant was 20 km terugwandelen geen aanlokkelijk vooruitzicht. De blozende demoiselles van Loctudy (…) smaken daarna naar meer.

Dit weekend is de wind eindelijk gunstig genoeg om over te steken, hij draait naar Noord. We zouden zaterdagmiddag kunnen vertrekken, maar er staat nog flinke westelijke deining en het lijkt prettiger om nog wat nachtrust te pakken en zondagochtend te vertrekken, hoewel er dan onder de kust weinig wind staat, maar dat doen we dan op de motor. Ook de laatste 30 mijl zullen we waarschijnlijk moeten motoren. Dan komen we met licht bij de Spaanse kust. Verwachtte aankomsttijd ergens tussen dinsdagochtend 7 uur en dinsdagavond 7 uur.

Zondagochtend 06:45 lijnen los. Inderdaad geen wind. Pas om 9:00 kunnen we zeilen. In de tussentijd al wel dolfijnen gezien. Ze zwemmen met ons mee en duiken voor de boeg langs. Altijd een heerlijk gezicht. De windrichting zit net op 120 graden schijnbaar, dus precies op het punt dat de genua net wel of net geen wind vangt achter het grootzeil. Boom erop? Nee nog niet, eerst maar ietsje hoger sturen. Schootoog van het grootzeil beweegt door de varierende windkracht en de golven. Alles wat beweegt gaat uiteindelijk stuk, en ik wil de bolling in het zeil houden in de nog vrij lichte wind, dus ik probeer het schootoog vast te zetten met een lijn naar voren op de kikker van de ophaallijn aan de giek. Ook een bulletalie om slingeren van de giek te voorkomen. Wind neemt toe, en de boot slingert inmiddels ook flink heen en weer. Pats, de kikker op de giek breekt doormidden… Grrrrr….. Dat was dus geen goed idee, helaas….

Wind draait, dus boom erop en voor de wind. Het geslinger neemt toe. Deining uit het westen dwars op de boot. Golven schuin achter van de andere kant. Regelmatig een zwieper, de één na de ander. Op de kermis betalen mensen ervoor, maar dat is dan voor 45 seconden. Karin gaat maar liggen, voelt zich niet zo lekker. Neemt een zeeziektepilletje maar is niet echt in staat om wat te doen. Tegenvaller, ik moet het in mn eentje redden de nacht door. Eerst maar wat eten opwarmen. Gelukkig vooraf een grote pan macaroni gemaakt, want nu eten klaarmaken zou niet gaan. Terwijl het eten warm staat te worden en ik aan het omroeren ben, is er een windvlaag en een golf, de wind slaat aan de andere kant van het grootzeil. Snel naar buiten om bij te sturen. De bulletalie staat strak, maar ik ben niet snel genoeg, de bulletalie breekt en de giek komt over. Gelukkig heb ik ook mn nieuwe giekrem geinstalleerd, maar het is nog steeds een flinke klapgijp.

Ik was al van plan om vóór de nacht het grootzeil weg te halen, dus dat doe ik nu, maar had het eerder moeten doen… De macaroni is inmiddels weer lauw.

Regelmatig breekt er een golf op de zijkant van de boot en spettert het de kuip in, dus ik blijf veel binnen en laat de stuurautomaat z’n werk doen. Het gaat nog wat harder waaien, dus ik reef de genua een beetje. Het is nu donker, de wind neemt steeds verder toe. Ik zie regelmatig 30 knopen op de windmeter en de boot zwiept  behoorlijk heen en weer. Inmiddels de genua maximaal gereefd en we lopen nog steeds 6 knopen. Met dutjes, als je het zo kan noemen, van max. 20 minuten de nacht door. Voor mij nu toch ook maar een zeeziektepilletje, ach laten we gek doen, ik neem er twee. Heb helemaal geen zin om zeeziek te worden en als het nog harder gaat waaien moet ik sowieso fit zijn. Gelukkig geeft de Navtex geen stormwaarschuwingen en met de “Inreach” vraag ik een weerbericht op, dat ziet er okay uit. Het zijn ook vooral die kruiszeeën die het vervelend maken. Het is trouwens wel een mooie nacht met een vrijwel volle maan. 

Met de opkomende zon wordt het ietsje rustiger en in de loop van de dag kan er weer zeil bij. Nog steeds regelmatig flinke zwiepers heen en weer, en af en toe van opzij een plons water in de kuip. Karin voelt zich wat beter, maar heeft nog erg weinig gegeten. We zeilen nog steeds voor de wind. Kijk daar springt, zo te zien een jonge, dolfijn het water uit. Mooie buitelingen. Het is nu windkracht 4 a 5 en de deining (zo’n 2 meter met een periode van 12 a 13 seconden) komt niet meer dwars, maar schuin van achter. Dat scheelt, maar er zijn ook nog golven van opzij. Geen idee waar die vandaan komen, maar ze zijn er. Inmiddels is over een afstand van 7 mijl de diepte gezakt van 150 naar 2000 meter en daarna rap verder naar 3000 meter. Op de golven blijkt het nu geen effect te hebben, maar ik kan me goed voorstellen wat voor effect dat kan hebben bij harde wind uit het zuidwesten. 

Eigenlijk zou de boom naar de andere kant moeten om goede koers te houden. Ik ben een luie zeiler, ik stel de koers bij… Karin warmt de macaroni op. Fijn, ik kan vanavond een paar uur gaan liggen, Karin doet de wacht. Eerst nog de boom eraf en ruim voor de wind zeilen. Maarrr…. vrij plotseling neemt de wind af naar weinig. Eerder dan verwacht. Dus genua in en motor aan, nog 60 mijl te gaan. Ik ga om 10 uur liggen en wissel Karin om 1 uur af en daarna mag ik om 4 uur s ochtends weer gaan liggen. Het is goed verdeeld.

Jeeej, we zien land. Nou ja, ergens in een grijswitte waas duiken wat contouren op. Baskische nevel. Met het Spaanse gastenvlaggetje in het want, meren we dinsdagochtend om 9:00 af in Getaria. Gelukkig is het niet druk, want er kunnen maar 4 boten liggen aan de gastensteiger. Registratie bij de havenmeester gaat soepel, bootpapieren niet nodig, wel een kopie van mijn paspoort. Geen gedoe met coronaregels. Jammer genoeg voor de havenmeester is zijn salaris niet meegestegen met de prijs van deze EKP-overheids-marina. Even een kop koffie in één van de nauwe straatjes en gelijk maar een mooie wandeling door het binnenland met zicht op de kust via de Camino. Heerlijk om hier in “Pais Vasco” of, zoals de Basken zeggen, in Eusko Autonomia Erkidegoa te zijn (zie verder in Txikipedia).