Euskaldia Herria

Geen cm gezeild in Baskenland (Euskaldia Herria). Ik had wel gelezen dat er hier meestal weinig wind staat, maar ik blijf eigenwijs en had verwacht dat het in de praktijk wel mee zou vallen en er af en toe wel een zeildag tussen zou zitten. Niet dus… En op de motor gaat het weliswaar ook prima, maar we rollen steeds behoorlijk door de constante deining vanuit NW van 1,5 a 2 m. Het weer is verder wel “gevarieerd”. Dat wil zeggen, we beginnen met een paar warme dagen, waar we het zonnescherm kunnen uitproberen wat mooi over de giek past. En dan volgt een afwisseling van zon, miezer, half bewolkt, regen, soms wat kouder en soms warmer…

De rotsachtige kust en de plaatsjes zijn prachtig. Van oudsher vissersdorpen, waar veel op ansjovis werd gevist (daar zit nu een stop op) en destijds was ook de walvisvangst van groot belang. In de havenkom vervangen EKP-marina’s de plaats van de vissersvloot en zijn de vissers geconcentreerd in een paar plaatsen. Het zijn geen grote marina’s, er liggen voornamelijk kleine privé vis-motorbootjes en er zijn een paar passantenplaatsen voor zeilboten. Het leuke is, dat je in het dorp ligt en er overal terrasjes zijn waar de Spanjaarden vrijwel de hele dag gebruik van maken.

Het begint ‘s ochtends met koffie met een stuk aardappelomelet. En dan koffie, of al een biertje of wijntje. En rond de middag een biertje of wijntje, dan om twee uur of zo beginnen aan de lunch en aan het eind van de middag…. Op de bar staat een rij lekkere pinxtos. Er is haast geen tijd voor siesta… en dan ‘s avonds vanaf 10 uur het avondeten….. 

Getaria heeft een nog bedrijvige vissershaven, waar de vrouwen op de kade nog de netten repareren. Naast gezellige nauwe straatjes is er ook een hypermodern museum over de trendsettende mode-ontwerper Balanciaga. Het museum ligt op de heuvel hoger en er zijn liften en roltrappen aangelegd om dat te bereiken, die ook dienen om de bovengelegen appartementengebouwen te bereiken. Dat zien we in meer plaatsjes. Het ziet er allemaal zeer verzorgd, soms luxe, uit.

De Spanjaarden wonen vrijwel allemaal in appartementen, waarschijnlijk zijn ze ook daarom zo veel op de terrasjes.

De Camino loopt door veel van deze plaatsjes en wij maken daar ook veel mooie wandelingen over. We lopen meer dan dat we zeilen ;) 

Vanuit Getaria wandelen we naar Zarautz, wat een mooi lang surfstrand heeft waar veel jongeren wachten op een goede golf. Ondanks dat er weinig oude gebouwen zijn, heeft Zarautz een prettige sfeer. Zwembroek mee en een duik in de golven en branding. Ijsje toe. Kan slechter…

We koken steeds aan boord, want hebben ook geen zin om pas om half elf ‘s avonds te eten, maar we willen wel typisch baskisch eten. Bij de bakker zien we een O-vormig brood staan, er staat bij dat het voor sopa is en volgens de bakker is het “niet te eten”.

Dat maakt nieuwsgierig en het blijkt dat het oud hard brood is dat gebruikt wordt voor soep. 

Recept voor Baskische soep Zurrukutana:

• 80 ml olijfolie verwarmen, hierin 
• 1 ui en 
• 6 tenen knoflook kort bakken, daar 
• Spaanse peper of cayennepeper, 
• paar theelepels zoete paprikapoeder en 
• theelepel gerookte paprikapoeder aan toevoegen.
• 100 gram pimiento chorizeros (ik gebruikte fijngemaakte chorizoworst zonder vel) 
• 250 gram hard oud brood toevoegen en meebakken
• 1 liter (kokend) water toevoegen en daarna
• 250 gram ontzoutte bacalau
• 200 gram gezeefde tomaat
• Paar laurierblaadjes
• Naar smaak evt. bouillonblokje
• Dit een tijdje laten pruttelen
  Vervolgens
• 3 a 4 eieren erin en deze doorroeren

Een “verwarmende” soep.

We varen naar Mutriku.  Een cruising-blog geeft het een cijfer 5 (van 10), maar wij waarderen het beter. Het is een zeer authentiek plaatsje, niet toeristisch, oude straatjes en pleinen. Vooral op het plein bij de monumentale kerk is het leuk zitten om bij een kopje “cafe con leche” het dagelijks leven te bekijken. In de havenkom is vrij recent een marina aangelegd met ca. 7 boxen voor passanten. De aanloop naar de haven en binnenkomst is probleemloos.

Er zijn weinig goede beschrijvingen van de havens en faciliteiten aan deze kust beschikbaar. De Reeds almanak geeft wel informatie maar die klopt hier vaak niet. 

Volgende stop Lekeitio. Bij binnenkomst van de havenkom zien we dat er een nieuwe marina wordt aangelegd. Er liggen al steigers, maar ze zijn nog bezig om palen te slaan en er zijn nog geen kikkers op de steigers etc. We gaan tijdelijk even langszij zo’n steiger, maar dat is niks. Verder geen havenmeester oid te bekennen. We meren daarna af langszij een paar motorboten. De volgende ochtend komt er iemand in uniform naar ons toe en zegt dat de haven gesloten is en dat we direct weg moeten…. Nou ja, in ieder geval een goedkoop nachtje. En het plaatsje rondgewandeld en weer even gezwommen. Leuke stranden daar, het plaatsje is prima, maar we vinden het niet zo knus en vrij toeristisch.

Door naar het volgende plaatsje, Elantchobe. Niet duidelijk of we daar kunnen liggen. Er schijnt wel een mogelijkheid te zijn, dus we gaan maar even kijken en als het niks is gaan we weer door. 

Er blijkt plek voor 2 passanten langs de kademuur. Ben ik niet zo’n fan van, want als er deining binnenkomt dan lig je erg onrustig heen en weer en op en neer te dansen tegen de muur. Bovendien kan de windmolen de kade raken, en we kunnen niet andersom liggen want dan kunnen we niet meer bij het trapje. Gelukkig blijkt het een goed beschutte haven. Het kleine plaatsje ligt steil tegen de rotsen en er zijn ontelbaar veel trapjes tussen de huizen door. Het onopvallende supermarktje is 150 meter klimmen.

Bermeo heeft speciaal voor passanten 7 boxen neergelegd, tegenover de visserskade. De boxen liggen vrij onbeschut en om geruk aan de lijnen te dempen komen de landvasten met rubber veren, die ik meegenomen heb uit Bru, goed van pas. Bermeo is een gezellig stadje. Het visserij-museum in een oude “Torrontero” is een bezoekje waard en aangezien visser een zwaar beroep is en ze daarom vroeg met pensioen gaan, krijgen 60 plussers korting. We maken een wandeling naar Mundaka, bekend vanwege zijn surfgolf voor de zandbank in de riviermonding. “One of the most awesome waves on the planet.” “Mundaka’s fantastically shaped rivermouth sandbar creates solid, 200 yard long top to bottom barrels.” Terwijl wij er zijn is er, natuurlijk..., niets van te zien….

Waar we ook niks van zien is een havenmeester, dus dat scheelt weer….

Volgens de almanak zou je 2 nachten gratis kunnen liggen in Santurtzi - Bilbao. En inderdaad, na een telefoontje naar het touristenbureau daar en een mailtje krijgen we duidelijke instructies waar we mogen liggen en een code van het hek. Er zijn zelfs douches en water/elektra. Top geregeld daar. 

Er wordt regen voorspeld dus een goeie dag om het Guggenheim museum te bezoeken. Met de metro ongeveer een half uur. We zijn iets eerder dan het geboekte tijdslot en ik stel voor om een ommetje te maken door het park. Karin aarzelt vanwege het weer, maar enfin… we lopen naar het park… In 2 minuten gaat het van miezer naar regen en naar stortregen. We schuilen onder een boom, dat is eventjes droog , maar begint dan toch flink door te sijpelen. Van boom naar boom tot we uit het park zijn. Dan van portiek naar portiek. Het blijft keihard regenen en onweren. Het laatste stuk naar Guggenheim helemaal onbeschut. Geen idee waar de ingang is. Staat nergens aangegeven. Waarschijnlijk komt er nooit iemand vanuit het park… links of rechts? Ai, foute keus. Gesloten deur. We kunnen wel naar binnenkijken…. Helemaal omlopen…. We komen doorweekt aan. Ik laat de kraag van mn shirt een beetje drogen onder de handendroger in het toilet….

Het gebouw is prachtig van binnen en van buiten. Er is een tijdelijke expositie Auto’s & Art. Er staan prachtig gevormde auto’s. Onder andere een enorme felrode Delahaye. Lijkt zo weggereden uit een stripboek. Eerlijk gezegd valt de hoeveelheid kunst in het Guggenheim me een beetje tegen, gezien de grootte van het gebouw. In museum Voorlinden staat bijna evenveel en de auto’s die er staan zijn deels geleend van Louwman in Den Haag :) . Maar in deze zalen komt het wel goed naar voren. Topstukken zijn o.a. van Rothko en Motherwell. Kan toch niet begrijpen dat een zwart schilderij, met zwarte schaduwen, bejubelt wordt. Dan kan ik ook een schilderij maken van een albino-muis in de sneeuw. Moet ik er alleen een goed verhaal bij verzinnen. We sluiten de dag af met een wijntje in de oude wijk. 

Anouk & Sven zijn inmiddels niet ver uit de buurt. Staan op een camping in Haro, de Rioja hoofdstad, omdat het daar beter weer is dan aan de kust. Volgens haar is het San Juan en zijn er vanavond feesten. Dat lijkt me wel wat en ik zoek op waar dat in Bilbao is. Het wordt in park Etxebarra gevierd. Wij erheen, Karin met frisse tegenzin. Na een stuk lopen, en vele traptreden verder, komen we in het park waar veel mensen zijn en je over Bilbao uitkijkt. Geen feest te bekennen dus we gaan weer terug. Karin vindt het jammer dat Anouk me heeft getipt.

De volgende dag huren we een auto (waar ik me helaas weer erger aan de verborgen verzekeringskosten) en naar Haro om Anouk & Sven te zien. En ook om mn nieuwe pinpas te halen en de Zeebrief van de Abalone. 

Die zeebrief had ik begin januari aangevraagd en kwam pas 2e helft mei binnen, vanwege omslachtige procedures en lange doorlooptijden bij het ministerie ILENT. Niet goed geregeld in NL. Het is begrijpelijk dat er Europese landen zijn die het slecht gecontroleerde ICP niet accepteren. Het enige alternatief is de Zeebrief. Dat betekent eerst aanvraag bij het Kadaster. Die stuurt aanvraag voor nationaliteitsverklaring door naar ILENT (kost 197 euro), daar nemen ze de maximale wettelijke behandeltermijn van 8 weken (+ eventueel 2 extra weken). Dan brengt Kadaster normaal binnen 2 weken een merkteken aan op de boot (460,-). Daarna moet ILENT de door het kadaster aangeleverde gegevens overnemen in de Zeebrief (187,-) en Meetbrief (171,-). Daarbij neemt ILENT ook weer de maximale toegestane 8 weken (+ eventueel 2 extra).

Leuk plaatsje Haro. Best druk, ook zeker met de viering vandaag van San Felices, met optocht en een proclamatie van iemand te paard, waarna er wijn in de kelen wordt gegoten. Het wijnfeest waar iedereen elkaar zo nat mogelijk maakt met wijn, is helaas pas eind van de maand.

Gezellig om Anouk & Sven te zien. Zij gaan nu richting Gerona en wij gaan weer verder langs de kust. Eerst ‘s ochtends nog Bilbao in (een luxe, stijlvolle stad) om een tondeuse en nieuwe Ipadhoes te kopen en we genieten van heerlijke Pinxtos (o.a. in olijfolie geconfijte kabeljauw) en een glaasje wijn in de Mercado de la Ribera. ‘s Middags vertrekken we uit Baskenland en gaan we naar Laredo/Santano, ongeveer 20 mijl varen.