15 juli - 28 juli

Finale wk voetbal, Frankrijk - Kroatië. Begint om 17:00 uur en de sluis in Saint Martin de Ré opent om 16:45. Haast haast haast... Uiteraard lijken de boten voor me het tergend langzaam aan doen. Aanleggen, naast een ander boot, blijft een gedoe in je eentje. Niemand die me helpt, op de boot naast me steekt wel een franse mevrouw even haar hoofd uit hun dekluik: “On regarde le match”. Ja dat wil ik ook. Enfin, snel een terras opgezocht met tv-schermen, drukte van jewelste. Net op tijd voor het eerste doelpunt: dansen, joelen, het kan niet op. Die uitgelaten stemming houdt aan tot diep in de avond.

De volgende ochtend is het weer rustig en vertrek ik naar La Rochelle, waar Yvonne en Astrid aan boord komen. Begint flink te waaien en ik kom 1,5 uur voor laagwater de jachthaven van La Rochelle binnen. Nog net voldoende diepte in de geul. Probeer via de marifoon een plekje te krijgen, maar moet eerst aanleggen aan de ontvangststeiger. Jammer, want met deze wind heb ik liefst zo min mogelijk manoeuvres. De aanmeldprocedure duurt weer erg lang, die Fransen willen alles nog in detail administreren. Ik vraag om een plek waar ik met deze wind makkelijk in mn eentje kan invaren. Hij wijst me vervolgens een box aan dwars op de wind, die volgens hem makkelijk is. Enige vaarervaring is hem kennelijk vreemd. Ik opteer voor een andere box en vertrek van de steiger vanaf lagerwal, lukt gelukkig prima door de boeg uit te laten zwaaien op een spring en vervolgens veel gas vooruit te geven, totdat... ik vier meter van de steiger geen snelheid meer heb....??? Ik lig muurvast in de modder. Water gaat nog zo’n 10 a 15 cm zakken dus ik kom hier voorlopig niet weg. De jongen die me ontvangen heeft blijft angstvallig in z’n hok zitten. Via de marifoon vraag ik de capitainerie om assistentie. Uiteindelijk helpen die om een paar lijntjes uit te brengen naar de steiger, zodat ik me daar naartoe kan trekken als ik loskom. Op mn opmerking dat hier bij ontvangst voor gewaarschuwd had moeten worden, wordt alleen gereageerd met “ c’est un stagiare”. Nadat ik loskom helpt de havenmeester nu wel met aanleggen in de box, samen met 5 Nederlanders die genoten hebben van al het gedoe.

Yvonne reist licht: zonder bagage. Die staat nog in Amsterdam en wordt nagestuurd. Maar waarheen? Laten deze maar bezorgen in La Rochelle. Ondertussen gaan we zeilen naar Saint Martin de Ré, even voor anker bij een strandje want we kunnen Saint Martin de Ré pas om 1900 binnen. Blijft een erg leuk stadje. 

De volgende dag terug naar la Rochelle daar stapt Astrid weer van boord en kunnen we de bagage ophalen. Onderweg wordt het plotseling windkracht zeven, snel grootzeil helemaal en genua deels weggedraaid. Astrid zonder zeilervaring en vandaag zonder zeeziektepillen, heeft nergens last van. Lekker zeilen. Dit keer kunnen we weer in het centrum liggen, voldoende diepte daar met een coefficient van minder dan 70 en er is nog een plaatsje aan de steiger.

Met Yvonne verder langs Fort Boyard naar Boyardville (aardig haventje en lekker gefietst) en daarna naar Rochefort. Om Rochefort te bereiken moet je de Charente zo’n 11 mijl kronkelend volgen. Doet me denken aan Friesland, mooie rustige zeilltocht. Rochefort is in de 17e eeuw door Louis XIV aangewezen als maritiem centrum waar oorlogsschepen gebouwd en onderhouden werden. De gebouwen zijn gerestaureerd en zien er piekkfijn uit. Veel te bezichtigen hier. De belangrijkste zijn De Corderie (waar touwen werden gemaakt) en De Hermione. De Hermione is een recent nagebouwd fregat (exact volgens de oorsponkelijke afmetingen, constructie en materialen, maar met gebruik van moderne werktuigen), waarmee o.a. een atlantische oversteek is gemaakt, waar indrukwekkende videobeelden van zijn. 

Yvonne stapt hier van boord en gaat, met bagage, met de trein naar huis. Was bijzonder gezellig. Ik ga nog genieten van de maandagavond festiviteiten, met jazz concert van de sugar hearts.

Met hoogwater weer weg, waait flink en het lukt grotendeels om zeilend de Charente af te varen (wat een getob moet dat zijn geweest met die fregatten destijds). De enige haven die ik op dit tijdstip kan binnenlopen is weer La Rochelle, maar daar heb ik geen zin in. Dus ankerplekje opzoeken, maar er is met noordwestenwind (6 beaufort nu) eigenlijk weinig beschutting te vinden tussen ile d’oleron en ile de ré. Besloten om onder de kust bij Boyardville te kijken of het water daar rustig genoeg is. Iets ten zuiden van de haveningang vallen de golven wel mee, dus anker uit en de volgende ochtend naar Royan in de ingang van de Gironde. Totaal 55 mijl om Ile d’Oleron heen (afsnijden ten zuiden wordt sterk afgeraden, wegens gevaarlijke banken en stroming), ik reken op zo’n 10 uur varen. De ingang van de Gironde staat berucht om hoge en wilde golven vooral bij wind tegen stroom. Beste tijdstip om bij het begin van de Grande Passe de L’Ouest aan te komen is drie uur voor hoogwater, zodanig dat je in Royan bent met hoogwater of 1 uur daarna. Om 6 uur de wekker en met zonsopgang op de motor vertrekken. Er komen steeds wat hogere golven, oceaandeining, soms steil waardoor de snelheid terugloopt. Gelukkig kan ik voorbij Ile d’Oleron een andere koers varen en kunnen de zeilen bij. Verder een eitje, geen harde wind, heb hem bovendien mee: niks wild water en op tijd afmeren in Royan.

Royan met zijn naburige plaatsen heeft leuke stranden, baaitjes en mooie strandvilla’s. Ik tref het want het festival Un Violon Sur Le Sable is er. Elke dag klassieke muziek van topniveau op of bij het strand. Gewoon op het strand of het gras gaan zitten vlakbij het podium, bij de strandkiosk, op het golfveld, op het grote strand. Sommige mensen gaan er met hun stoeltje al ruim van te voren zitten, maar ik pas er wel tussen. Vooral Yvan Cassar (dirigent/componist) met Julie Sévilla Fraysse (vioolcello), maakte vrijdagavond indruk.

Enfin, ik ga weer verder. Op naar Pauillac. Het beroemde wijngebied... luistert nu ook weer nauw. Wachten totdat er voldoende water staat om Royan uit te komen (zo’n 2 uur na laagwater) en precies op hoogwater aankomen in Pauillac, op het moment dat het in de haven niet stroomt. Er wordt gewaarschuwd dat het water in de Gironde erg bokkig kan zijn, in verband met de harde stroming (on)diepte en windrichting. Bij vertrek eerst helemaal geen wind, maar op de motor in de laagste stand ga ik toch nog 7,5 knoop.... Zo kom ik te vroeg aan. Motor maar uit en heel klein stukje fok uit, waait nu een beetje van achteren en de snelheid door het water is 1 knoop, net genoeg om te sturen. Snelheid over de grond is wel 5 knoop..... Verder nogal slaapverwekkend, het is een brede rivier, niet veel te zien en met een rustig gangetje de tonnenlijn volgen. Ga maar wat lezen. Helaas, de tonnenlijn wel heel precies gevolgd..., niet goed opgelet, ik schamp een ton. Gelukkig is die van kunststof, maar was toch wel een klap. Adrenalinepeil stijgt...en het rood op mn kaken ook... Domdomdom. Gelukkig geen schade. Uiteindelijk precies met hoogwater aangekomen, maar was handiger geweest als ik later uit Royan zou zijn vertrokken (en beter had opgelet....). Op de havenpier staat een reuzen fles wijn, dat belooft wat....