Santa Maria

1 september 2022 - Vila Do Porto, Portugal

Eindelijk weer eens het reislog bijwerken…. Op de Azoren staat voor ons de tijd stil en we zijn vooral veel aan het wandelen. De enige haast die we hebben, komt voort uit het e.e.a. zodanig plannen dat we goed gebruik maken van wat het weer ons biedt. Er zijn vooral in september nogal eens regenbuien, en dan kan het even met bakken uit de hemel vallen. Maar de zon schijnt ook regelmatig, al hangt er vaak een wolkendek boven het eiland. Het is steeds warm zat (25+) met een vrij hoge luchtvochtigheid. ‘s Nachts koelt het niet veel af, de watertemperatuur is nog zo’n 22 a 23 graden, en in de achterkajuit is het soms tegen de 30. Beetje tè wat ons betreft…, ik ben blij met het ventilatortje daar. Moest ik nog wel even een stopcontact voor aanleggen. Eerst in het zweet werken om te kunnen “genieten”…..

Inmiddels zijn we in Horta en wachten we tot Gaston voorbij is. Mooi moment dus voor bijwerken van het reislog. Gaston is een fikse tropische storm met voorspelde uitschieters tot 50 knopen. Hiervóór lagen we in Lajes do Pico op Pico, maar daar zouden we niet veilig liggen. Zelfs bij weinig deining/golven is het daar rondom hoogwater een flink geschommel aan de, één boot lange, bezoekerssteiger. Dus we zijn op tijd naar Horta gevaren. Hier liggen we veel beter beschut. Ik dacht dat we hier in een box zouden kunnen liggen, maar die blijken allemaal bezet, het is best druk hier. We belandden naast een haveloze boot die aan de kademuur ligt. Voor de zekerheid met hulp van de marina ook het anker uitgelegd (ja, je weet maar nooit wat Gaston gaat doen… ). Da’s weer een nieuwe ervaring, maar ook een geruststellend gevoel. Anker uitgelegd met een triplijn, om hem ook weer omhoog te kunnen halen, want naar en/of over het anker varen om het anker te lichten zal moeilijk gaan vlak naast de boten langs de kade. Ik hoop dat die triplijn werkt.

Zo is het nooit saai. Zeker niet met het momenteel veranderlijke weer. We kunnen goed merken dat het orkaanseizoen in vol bedrijf is. Dat beïnvloedt het weer op de Azoren behoorlijk. Vooral van de westelijke eilanden. Gemiddeld is september de maand met de meeste tropische stormen en eind november is het orkaanseizoen ten einde. In Lajes do Pico zijn ze de schade nog aan het herstellen van storm Lourenzo in 2019. Flores is toen het hardst geraakt: De hele marina weggespoeld. Die is nog niet hersteld. Vóór de reis leek het me leuk om naar alle eilanden van de Azoren te zeilen. Flores en Corvo slaan we nu maar over. Onze kennismaking met de Azoren start in Santa Maria:

Santa Maria

Heerlijk om aan te komen in zo’n knusse haven. En ook op de steiger heeft het gelijk een andere sfeer dan aan het vasteland. De passanten verblijven allemaal lange tijd op hun boot en doen het eiland niet ff voor 1 nachtje aan. Het papierwerk in het havenkantoor gaat soepel. Volgens de pilot zouden we ook nog moeten inchecken bij politie en douane, maar de marina geeft onze gegevens aan hun door. De pilot rept ook over een vuurtorenbelasting die betaald zou moeten worden. Ze vragen er niet naar. Ik ook niet…

Op het terras van Clube Naval kijken we over de goed verzorgde haven heen. ‘s Avonds eten we daar wat. Een heerlijke vissoep “Caldeirada”. Overigens niet te verwarren met een Caldeira, want daar zitten we later in op het eiland Sao Miguel.

Het dorp zèlf, Vila do Porto, ligt een flinke klim naar boven. Het bestaat uit één lange hoofdstraat. Niet wat je zegt een gezellig centrum, wel een druk bezocht terrasje. Je komt hier vooral om te wandelen. Het is het oudste eiland van de Azoren en is na gevormd te zijn door een eerste uitbarsting, weer gezonken. Daarop heeft zich organisch materiaal afgezet. Miljoenen jaren daarna met een nieuwe uitbarsting boven water gekomen. Interessant gebied voor geologen, er worden veel fossielen gevonden in de verschillende lagen gesteentes. Het eiland is groen en vruchtbaar en vooral het oostelijk deel lekker heuvelachtig met een paar mooie valleitjes, baaien en kliffen. De Pico ligt op 570m. De baai van san lourenco wordt gevormd door een halve kraterwand die vanaf zee steil omhoog loopt. Op de helling groeien druiven tussen muurtjes van lavastenen. Schijnen ze wijn van te maken, maar de druivenstokken groeien onverzorgd in het wild en er staan ook varens en andere planten tussen, dus het zal een erg arbeidsintensief klusje zijn om druiven te plukken.

Floortje Dessing heeft in één van haar programma’s een stel geïnterviewd, die in een huisje op de klif wonen. Zij hebben aansluitende wandelroutes op het eiland uitgezet, waar je in 5 dagen het eiland rondloopt van (verbouwde herders)hut naar hut. Wij lopen delen van die wandeling. Het eerste deel kan vanaf de haven, langs het huis van het stel naar Praia Formosa. Onderweg even hoognodig afkoelen in een rotsbaaitje met een duik in het heerlijk heldere (waar doet me dat aan denken…?) zeewater en weer een paar honderd meter omhoogklimmen.

Een volgende dag fietsen we naar Anjos (of we slepen de fietsjes lopend mee als het te steil is…). Snorkel en flippers mee, er is daar een “Natuur zwembad”. Bij gebrek aan strand zijn daar prima badfaciliteiten aangelegd met douches en strandwacht. Je kan er met trapjes in het water, en beschut zwemmen tussen de lavarotsen. Je handdoekje leg je “heerlijk” op beton neer. Wel hard, maar geen zand in je kleren… Dit soort pools vind je op meer plekken rond het eiland, maar hier schijn je het beste te kunnen snorkelen. En inderdaad zie ik prachtig gekleurde visjes.

Later keren we nog een keer terug in Anjos om de rode woestijn te zien. Dat is lavagruis, rood gekleurd door geoxideerd ijzer. De wandeling is hier weer goed aangegeven met een rood en gele streep. Rechtdoor, de klim omhoog is best pittig…. Het wordt steeds steiler… en steeds meer gruis…. Het wordt bijna onverantwoord. Terug durf ik ook niet (ik moet aan een wandeling in Thailand denken…), goed opletten dat ik me vasthou en stap op vaste rots, grote stappen. Ik sta boven. Hmmm… hoe gaat het met Karin? Die heeft een volgend wandelpaaltje wèl gezien… en neemt de goede weg. Dit keer geen mooi weer helaas, en voor ons onverwacht, gaat het plenzen en we komen doorweekt weer terug in Anjos. Daar is de jaarlijkse herdenking met één of andere processie naar een kruis op de heuvel in historische kleding. Tijd voor een feestje met middeleeuws eten zoals speenvarken aan het spit, uitgehold brood met bonensoep, meelkoek, gefrituurd deeg. Ben toch blij dat ik niet in de middeleeuwen leef.

Voor andere wandelingen pakken we de taxi. Bussen rijden wel, maar komen ‘s ochtends naar Vila do Porto en gaan eind vd middag terug. Voor ons dus steeds de verkeerde kant op. Santa Barbara en Santo Espirito zijn leuke en mooi gelegen kleine dorpjes. De wandelingen zijn heel afwisselend met een hoogteverschil van meestal zo’n 300 a 400 meter. We zien nog veel bloemen. Vooral de mooie gele pluimen vallen op. Dat blijkt import te zijn en deze soort verdringt nu de native laurier. Het is ook altijd wat. Overal is het heerlijk relaxt en rustig. Soms komen we wandelaars tegen die de huttentocht doen.

Op de muren in de haven staan naamschilderingen van de boten die hier in de haven zijn geweest. Dat gebruik heeft zich verspreid vanuit Horta. Daar willen we bij staan uiteraard. Verf en kwasten gekocht. Beetje creativiteit, veel zweetdruppels bij het schilderen in de volle zon: Abalone is vereeuwigd op de kademuur (zolang de verf houdt).

Tot nu toe is er weinig wind geweest. Nu komt er een dag met wat wind uit de goede richting, dus daar moeten we van profiteren om naar het volgende eiland te gaan. Sao Miguel, we komen er aan.

De haven

- Goed beschut. Komt een beetje deining binnen, we liggen wat te schommelen

- Redelijk wat plek voor bezoekers. Ruime boxen met vingersteigers

- Goede werf met grote kraan. Kan hier prima op de kant staan

To Do

De mooiste wandelingen vonden wij:

- Santa Barbara naar Lourenco en terug

- Santo Espirito naar Maia en door naar Praia Formosa

Water:

- Zwemmen en snorkelen in Anjos

- Zwemmen bij Forte da Prainha

- Surfen kan bij Praia Formosa of aan Noordkant afhankelijk van het seizoen